Toen ik 20-21 was volgde ik, na mijn opleiding, een cursus voetreflexologie. ‘n Fijne groep mensen was dat . Met de lesgeefster, C. kreeg ik al snel een goeie band. Ook na de opleiding bleven we contact houden en ik kwam nog regelmatig bij haar thuis voor een behandeling. Ik wist vaag dat ze jaren geleden met een depressie kampte, maar het fijne wist ik er niet van.
Op een dag was ik terug bij haar voor een behandeling, in dat altijd zo gezellige kamertje. Op een bepaald moment kreeg ik de stoel in de hoek van de kamer, achter haar, in de gaten. Ik kon het niet duidelijk zien maar ik kon er wel iemand 'zien' zitten. En mijn gevoel vertelde mij dat het de zoon was van C. en dat hij het goed maakte. Bang was ik niet, maar wel zó verbaasd dat ik niets durfde zeggen tegen C. terwijl dat nu misschien net was wat ik wél moest doen. Maar ik stelde me ook vragen, want ik wist dat C. een dochter had, maar geen zoon. Dus sprak ik haar dochter erover aan (we waren bevriend en bijna leeftijdsgenoten), en ze vertelde me dat haar broertje gestorven was bij de geboorte...
Een ander verhaal gaat over mijn overgrootvader, met wie ik ook een heel hechte band had. Hij was zwaar ziek en een 6-tal jaar geleden heeft hij z'n ogen gesloten. Ik had het daar enorm moeilijk mee ook al wist ik wel beter...
Twee jaar geleden ben ik verhuisd, en zijn doodsprentje dat ik altijd bewaard had, ging ook mee. Op een nacht had ik een vreemde droom: mijn overgrootvader stond aan mijn bed te huilen. In die droom kreeg ik ook een nieuw prentje, dit keer rood geplastificeerd.
De volgende ochtend werd ik vreemd wakker en zag ik een grote plas staan aan de voet van mijn bed, net op de plek waar , in mijn droom, mijn overgrootvader gestaan had. Ook zijn prentje op de vensterbank was nat geworden, en de foto's daarnaast helemaal niet. Het had die nacht ook helemaal niet geregend...
En dan recentelijk. Onlangs zag ik een foto van een bevriend koppel. Toen ik de foto zag, stuurde ik een berichtje naar die vriendin om haar proficiat te wensen met haar zwangerschap, iets wat voor mij duidelijk te zien was op die foto. 'Ik ben helemaal niet zwanger', antwoordde ze. Pas een week of 3 later kreeg ze van de dokter te horen dat ze inderdaad zwanger was...
Misschien heb ik hier een soort zesde zintuig voor, ik wil het alleen nog verder ontwikkelen...
Emy C.