Een bloemlezing van veelzeggende uitspraken ...

Flavio Cabobianco uit Buenos Aires: ( 6 jaar ) Ik weet het wel, voor jou papa, brengt God de waarheid via boeken . Ik, ik heb geen boeken nodig, ik heb een directe lijn ...

... De volwassenen hebben van die waanideeën, en daar houden ze zich dan aan vast, zoals ik aan dit kussen .  Soms veranderen ze die ideeën voor andere dingen  die hun ineens meer aanspreken, of schijnbaar interessanter zijn . Ik kan dat niet : ik bedoel ideeën veranderen, en zo ben ik . De ideeën zitten in mijn natuur gebakken, zij maken deel uit van mezelf . Dat is ook de reden waarom ik me door niets of niemand laat beïnvloeden . Wat jij wel mag doen, papa, is me helpen met het vinden van woorden , die ik nodig zou kunnen hebben om dingen die ik al weet, uit te leggen ....

... jij denkt te veel, papa, je moet jezelf soms ‘toestaan te  leven’,en de tijd nemen om  op een antwoord te wachten . Jij denkt, dat door de grond te lijf te gaan met een spade,  je dan sneller klaar bent met de fundamenten . Maar je zal er ook geraken, als je gaat krabben met je vingers . Je wil alles veel te veel met dat willetje van je. Je wil te veel !  Gun de binnekant van je hoofd toch een beetje rust , en laat je gewoon leiden door je ziel .

Flavio (over zijn ouders) schreef op zijn 9de : Ik herinner me van die lichtbollen... honderden waren het er , want alles wat leeft is een lichtbol . Ik zag er een paar, die mij zouden kunnen helpen om op die moeilijke planeet aarde te komen leven . Op een bepaald moment zag ik twee mogelijkheden in mijn zoektocht naar een moeder . De éne was een sterke persoonlijkheid, en de andere zachter, maar de juiste . Die tweede was vergezeld van een andere schitterende lichtbol . De kleur daarvan was groen en violet . Die twee trokken me aan, omdat ze verenigd waren door de liefde ; zij zouden mijn ouders worden . Daar moest ik dus naartoe . Op een bepaald moment voelde ik me steeds meer tot hen aangetrokken . Verschijnt er ineens een lichtgevende tunnel . Omheen de duisternis . Als ik binnenkom, voel ik me erg samengedrukt, zeer opgesloten . Voor mij is’ geboren worden in de wereld’, als voor de mensen sterven . Maar we moeten er door . Het is een moeilijk en onbekend niveau . Als ik bij mijn moeder binnenkom, begint het fysieke proces van mijn bestaan . Ik stap ineens in het mentale, voor mij - op dat moment - het meest subtiele onderdeel dat ik op mijn weg ontmoet . Van daaruit bekijk ik de evolutie van mijn lichaam .  Bij mijn geboorte, blijf ik plakken aan het mentale stuk van mijn moeder, ook al is mijn lichaam al op aarde . Ik denk dat dàt de reden is waarom ik me niks persoonlijks herinneren kan tot het moment dat ik drie jaar was . Ik ben de hele tijd  één gebleven met haar .  Achteraf heeft mijn moeder me verteld, dat zijzelf in die periode, de wereld zag op een vreemde maar zeer héldere manier . Dat kwam omdat ik de wereld, via haar mentale stuk probeerde te begrijpen .

Over zijn jeugd verteld Flavio het volgende : Mij bedienen van mijn lichaam kostte me veel moeite, en vooral eten . Eten is eigenlijk een omweg om noodzakelijke energie te verzamelen, en ik slaagde er maar niet in, eraan te wennen .

Toen hij vijf jaar oud was, kwam hij in contact met een mevrouw, die hem toevertrouwde dat zijzelf, toen ze nog kind was, heel veel moeite had gehad met het feit dat ze geïncarneerd was .  Zij legde hem uit, dat zijn lichaam eigenlijk het instrument was dat hij nodig had om zijn taak hier op aarde te volbrengen, dat hij er dus moest leren mee omgaan, en het dus op het fysieke niveau van energie moest voorzien .

Toen Flavio Cabobianco vijf jaar was, legde hij zelf het volgende uit :  Planten hebben ook een leven, en een geest , maar die is helemaal anders dan die van ons . Zij weten dat ze aan de aarde verbonden moeten blijven en groeien . Ze hebben ook een band met de zon . Ze zijn zeer geconcentreerd en spiritueel ;    ze hebben een zeer subtiel lichaam . Je komt amper in hun buurt en ze voelen het al . Planten voeden zich rechtstreeks  uit de aarde . Bloemen hebben nood aan mensen, en mensen hebben nood aan bloemen . Zij dragen zorg voor onze gevoelens en in sommige gevallen ook onze fysieke kwetsuren.“

Beter kan je ‘Bachbloesems’ niet onder woorden brengen . Flavio interesseerde zich ook uitermate voor het leven van de dieren , en had er dan ook een eigen mening over : “Mieren hebben een totaal andere manier van leven; zij zijn met elkaar verbonden, en maken deel uit van één enkel mentaal lichaam. De mierennest is één enkel mentaal lichaam, dat een uitgebreid fysiek lichaam heeft, gespreid  over vele mieren . De geest van de mens is individueel, enkelvoudig . De mensen denken dat het mentale in de hersenen  zit en dat het “leven” enkel in het lichaam terug te vinden is . Maar het leven behelst zowel lichaam als geest, wij zijn allemaal delen van het leven . Het leven komt van onze ster, en de ster komt van de schepper .

Duncan is een hyperactief kind, ver boven de gemiddelde intelligentie. Hij kan zich niet aanpassen aan het leven op school, verzet zich tegen de leerkrachten, en houdt er, ten overstaan van zijn medeleerlingen een nogal provocerende houding op na. Op driejarige leeftijd vertelde hij zijn moeder, hoe hij bij haar terecht was gekomen : Toen ik nog bij God was, heb ik eens goed overal gekeken, en tussen alle eventuele mogelijkheden op aarde heb ik jou er als moeder uitgekozen . En voor papa hetzelfde . Ik vond ,dat jullie voor mij de ideale ouders zouden zijn . Dus zo ben ik in jouw buik terechtgekomen, en ik heb er geen spijt van.

Toen Alex twee jaar was, namen zijn ouders hem soms mee naar zijn grootmoeder die aan de ziekte van Alzheimer leed, en stervende was. Ze had niet meer de mogelijkheid zich uit te drukken, maar Alex ging op de rand van het bed zitten, nam haar handen in de zijne en keek haar aan . Af en toe fluisterde hij haar een paar tedere woordjes toe, en de oude dame leek op die momenten een beetje luciditeit en energie te vertonen . Toen Alex drie was is ze uiteindelijk gestorven . De dag van de begrafenis, zei Alex ineens tegen zijn ouders :  “Kijk, ze is niet meer in de doos, ze is nu in de lucht, ik kan haar zien en ze glimlacht .” Een half uur later kondigde hij aan dat ze “vertrokken” was .  Later heeft hij nog veelvuldig onmoetingen met haar gehad, en iedere keer glimlachtte ze . “ Ze is gelukkig nu, meer dan ze op aarde was” zei hij .

Scotty (15 jaar) : Vanaf het moment dat ik hier terecht ben gekomen, wist ik perfect, wat ik op deze planeet moest komen doen . Ik ben hier om de wereld te veranderen . Al vanaf mijn kinderjaren, had ik de indruk, lichtjaren verwijderd te zijn van mijn onderwijzers, en de andere volwassenen die me omringen . Ik heb voortdurend dromen over de toekomst, waarin ik andere mensen help en red . Het gebeurt me vaak dat ik vermoeid wakker word, want het ziet er naar uit dat ik de hele nacht aan het werk ben . In mijn dromen bevind ik me op een ander niveau .  Ik ben in staat om te zien wat er gaat gebeuren in de toekomst . Soms werkt mijn geest als een encyclopedie vol symbolen , en mijn geest is in staat die symbolen te lezen, als waren het woorden . Als ik mediteer, komen vele andere wezens mij vergezellen. En die helpen me dan voortdurend beter te begrijpen hoe deze wereld in mekaar zit ... én ikzelf ook . Zichzelf kennen, is het universum kennen . En dat is prachtig, want als je jezelf kent, ben je in staat alles te bestrijden, wat jou aanvalt . En als je wordt uitgemaakt of gekleineerd, dan heeft dat eigenlijk geen belang, want jij weet exact wie je bent . Je zou het kunnen vergelijken met water dat over een rots stroomt . Als je jezelf kent, ben je een heel stevige rots ... en kan het water je niet deren ...

Op de vraag of  hij zich iets herinnert van een vorig leven antwoordt hij  : zeker weten ! Het meest impressionerend beeld is dat van de Titanic. Al van kindsbeen af, heb ik daar omzeggens obsessionele herinneringen over . Ik had trouwens als baby   al heel veel angst voor grote boten . Ik denk dat ik perfect in staat ben te slapen in een reddingsbootje . Maar ik mag er niet aan denken, gevangen te zitten onder tonnen metaal, en al die andere dingen die boven je drijven . Ik denk echt dat ik één van de reizigers op de Titanic ben geweest ...

Jasin ( 9 jaar ) is geboren in Arizona, maar naar eigen zeggen is hij afkomstig van Luvezorite twee ‘gallaxies’ van ons verwijderd . Haar kleur is turquoise  . Haar bewoners komen af en toe hier een kijkje nemen, om te zien of het ons hier zo’n beetje bevalt . Want als je hier naartoe komt, en in zo’n menselijk lichaam wordt geduwd , kan het wel eens tegenvallen . Het is uiteindelijk toch wel een minuscule ruimte waar we in terecht zijn gekomen . Ik herinner me, dat ik toen ik daar leefde, een ‘snelle jongen’ was . Maar ik ben ooit ook een vis geweest ... en een grijze wolf . En ooit ben ik een beeldhouwer geweest, en toen was mijn naam Rodin . De vrouw die nu mijn oma is, is ooit mijn eigenste kind geweest .  Maar dat heeft toen niet zo lang geleefd . En  nu ik er aan denk , ik ben ooit een man geweest met de naam  John Luther . In die tijd waren er veel oorlogen . Daar hield ik niet van . De mensen verplaatsten zich in die tijd nog op paarden. En de spanjaarden hebben in die periode voet aan wal gezet in Amerika . In dat leven ben ik van ouderdom gestorven ...

Voor Grandma Chandra ( ondertussen een jonge volwassene ) was het behoorlijk moeilijk in dit leven te stappen, want ze wist op voorhand dat ze gehandicapt zou zijn . Maar dat bleek een keuze te zijn . Want ik wist ook wat voor ‘werk’ ik hier zou komen doen, zegt ze . Het heeft echter heel wat voeten in d’aarde gehad voor ze uiteindelijk besloot te komen . Want ze wist ook dat haar vader heel snel zou overlijden, en dat haar moeder er alleen voor zou staan bij haar opvoeding ...

Over vorige levens meent zij te weten dat we allemaal miljoenen levens achter de rug hebben . Haar recentste aardse leven dateert van de tijd van Lemurië .

Volgens mama Chandra zouden we nu zowat klaar moeten zijn om in contact te komen met andere dimensies . We moeten natuurlijk wel die sluier van voor ons gezicht wegnemen, en al die materie loslaten .

Toen ze amper drie maand oud was, begon Chandra mudras te vormen .  (Mudra's zijn houdingen van het lichaam die de een of andere invloed hebben op de lichaamsenergieën, of je stemming. In de meeste gevallen worden de handen en vingers in een behaalde positie gehouden, maar het hele lichaam kan ook deel van de mudra uitmaken. )

Toen ze negen was, begon ze spontaan lezingen te houden over voorgaande levens van de mensen waarmee ze op dat moment contact had . Vermits zij geen enkele hinder ondervindt van haar lichaam, zijn de herinneringen aan vorige levens nog intact . Op twintigjarige leeftijd bevestigt ze dat ze eigenlijk van de twaalfde dimensie afkomstig is, en naar deze lage regionen is afgedaald, om te gidsen en te onderwijzen .

Jude DeCoff ( 29 jaar ) : Soms kijk ik om me heen, en zie ik van die mensen die zich laten vervormen door plastische chirurgie . Dat zijn dingen die niet corresponderen met de trilling van mijn ziel, en dat is ook geenszins de reden waarom we hier zijn .  Het materialisme regeert deze wereld, en dat kan niet de bedoeling van ons verblijf hier zijn . En als ik dan al die mensen om me heen zie, dan besef ik , dat al deze mensen een familie hebben, en allemaal érgens naartoe gaan . Iedereen raast zo snel door het leven, maar meestal merken  ze niet eens op wat er vlak voor hun eigen ogen te zien is . Ik zie ook hoe wij onze planeet én onze moeder : de aarde vernietigen terwijl we er notabene zelf op rondlopen . En dan zoek ik naar mogelijkheden om deze plaats in eer te herstellen . Het is zo moeilijk om de boodschap te laten overkomen . Zelfs met al de mogelijkheden om informatie over te brengen, die de media ons aanreiken . Het is een zware opdracht om herkenning te krijgen door de massa... als je een waarheid te vertellen hebt . Het is niet gering ... Toen ik 19 was is er iets opmerkelijks gebeurd . Ik had mijn lichaam verlaten . Dood dus . Maar ik ben terug tot leven gekomen . Vanaf dat moment wist ik dat ik er echt wel voor gekozen had om hier te zijn, en nog een tijdje te wachten met de dood . Mijn bestaan had écht wel een reden .

Ik weet ondertussen ook dat de energie van mijn ziel niet van het aardse niveau afkomstig is . De jongste tijd stel ik mezelf daaromtrent steeds vaker allerlei vragen .  Hoogstwaarschijnlijk is de bron te vereenzelvigen met de ‘gedachten van de schepper’, maar ik weet natuurlijk wel, dat dit allemaal veel verder gaat, dan dat ik nu kan begrijpen .  De plaats waar de energie van mijn ziel vandaan komt bestond al, voor er sprake was van planeet aarde , en zelfs voor het ‘solaire systeem’ .

We kunnen het misschien eens hebben over het visioen dat mij ooit getoond is betreffende de oorsprong van de aarde . Op een bepaald moment is de aarde gecreeërd... geboren ... laten we het zo noemen . ( Dit feit staat uitdrukkelijk en gedetailleerd uitgelegd in het boek : Het Gaia Project – 2012 van Hjong Jang ) . En naar deze planeet aarde zijn allerlei zielen gestuurd, afkomstig van andere planeten, om toegevoegd te worden aan de energiën en de zielen die gebruikt waren bij het creëren van de aarde .

De aarde zelf stuurt trouwens regelmatig boodschappen van interne aard naar sommige bewoners aan de buitenkant . Eén van de belangrijkste boodschappen die ik ontvangen heb was, dat we ons moeten verwijderen van water, onder welke vorm ook,  rivieren, zeeën, meren en vooral de oceanen en kustlijnen . Vervolgens heb ik al veelvuldige keren beelden doorgekregen van een landkaart van de verenigde staten . En iedere keer verloor de aarde terrein, en haalde het water de bovenhand .

Eén van de leukere dingen die ik heb mogen zien in mijn visioenen is de oprichting van metafisische scholen, die in de verste verte niks meer te maken hebben met religie, en die de ”evolutie en de harmonie van de zielereizen” van zielen in het universum zullen onderwijzen . Ontelbare sleutelfiguren ontwaken op dit moment en zien de kwaliteiten van al hun vorige levens verenigd in  dit leven . Met andere woorden, wij zijn in staat aan de hand van de optelsom van al onze mogelijkheden mee te helpen bij de grote verandering die zich aankondigt . Wijzelf zijn al zo’n beetje voorbereid op dit gebeuren, door onze nachtelijke reisjes . Op één van mijn reisjes ben ik – volkomen bewust aanwezig – een aantal keren getuige geweest van een grote cirkel met wezens, die in niks op aardse mensen lijken . Het is eigenlijk nogal moeilijk uit te leggen .  We zitten allemaal in een cirkel, en we mediteren .

Om precies te zijn, wij praten telepatisch met elkaar, en houden tegelijkertijd een soort vergadering ...