INLEIDING:’Mensen vragen soms: ‘ Zijt  gij nu zot geworden?’’ Maar ik ben niet gek, wel integendeel.’ Ex VRT-presentator Paul Codde is zestig, en woont sinds een jaar helemaal alleen in een bergdorpje in de Franse Pyreneeën. Daar wijdt hij zich fulltime aan het spirituele en aan de, zoals hij het noemt,  nieuwetijdskinderen .

Zevenentwintig jaar lang was Paul Codde omroeper bij de VRT. Hij maakte ook programma’s als ‘Van tijd tot tijd’ en ‘Sleutel’. Daarna volgden gastrollen in meerdere tv-serie’s en was hij één van de meest opvallende deelnemers van ‘Stanley’s Route’. De rol van Marnix in de vtm-serie ‘Sara’ is zijn voorlopig laatste wapenfeit, en het ziet er naar uit dat dat zo nog een tijdje zal blijven. Want Codde woont sinds een jaar in het Zuid-Franse Lesparrou, waar hij zich wijdt aan de  nieuwetijdskinderen .

Entiteiten

Het moet gezegd: Pauls uitspraken over UFO’s, graancirkels, entiteiten en beschavingen van andere planeten klinken vreemd in de oren. De tegenstand die hij mag ondervinden is dan ook groot, dat was zo ongeveer het geval bij alles wat hij ooit deed. Maar Codde is een charmant, vriendelijk en welbespraakt man die maar al te graag wil uitleggen waar zijn passie nu precies om draait. ‘Want’, waarschuwt hij, ‘we zijn er allemaal bij gebaat. We moeten meer leren luisteren naar de signalen van de natuur, en de ‘zogezegde’ zekerheden loslaten. Want in 2012 verandert álles.’

  VRAAG:Heeft jouw verhuis naar Frankrijk daar iets mee te maken?
  ANTWOORD:Slechts gedeeltelijk. ‘Iemand zei plots, zonder enige concrete reden, het woord ‘Katharen’  (een groepering die tijdens de Middeleeuwen actief was in het zuiden van Frankrijk en door de paus op de brandstapel werd gezet, nvdr) . Maar dat wist ik toen allemaal nog niet . Maar het werd uiteindelijk wel een signaal dat ik naar Frankrijk moest. Momenteel zijn er heel wat mensen, die in een vorig leven Kathaar zijn geweest en nu allemaal terug bijeen komen.

  VRAAG:Waarom precies nu?
  ANTWOORD:Omdat dit een uitzonderlijk moment is. Het jaar 2012 is niet ver meer af. Er gebeuren zoveel dingen waar we niets vanaf weten, zo zijn er bijvoorbeeld geen seizoenen meer. Alles gaat veranderen.

  VRAAG:Ben jij er, zoals zovelen, van overtuigd dat de wereld in 2012 zal vergaan?
  ANTWOORD:Nee, maar alles zal nieuw worden. De aarde, onze manier van denken, ‘t is allemaal aangetast door ons ego, die ‘pest’kop . Om het met Einstein te zeggen: ‘We kunnen het probleem niet aanpakken met dezelfde gedachten als waarmee we het probleem hebben gecreëerd.’

  VRAAG:Hoe overtuigd ben je ervan dat die ommezwaai van 2012 er werkelijk zal komen?
  ANTWOORD:Om het simpel uit te leggen: in december van 2012 zullen de kosmische  cycli – de manier waarop alle hemellichamen ten opzichte van mekaar draaien – op één lijn komen te staan. Als je weet dat onze maan alleen al verantwoordelijk is voor eb en vloed van het water op aarde, wat moet die totale ommezwaai dan niet betekenen voor ons? De mens bestaat voor een groot percentage uit water!

  VRAAG:Weet je wat er concreet zal gebeuren?
  ANTWOORD:Nee. Vergeet de film ‘2012’ want die is totaal naast de kwestie. Maar dat van die zonne-erupties, dat klopt wel. De zon heeft nog nooit zo hard gebrand als nu, het voelt alsof je met je rug voor de open haard staat. Die enorme stralingen kunnen ervoor zorgen dat alle elektronica op aarde uitvalt. Dan ligt alles op zijn gat. Dus, wat moeten we doen? Luisteren naar ons hart en de  nieuwetijdskinderen , zij zijn hier om ons de weg te wijzen.

  VRAAG:Wat zijn  nieuwetijdskinderen ?
  ANTWOORD:Elk mens heeft een aura. Tot je zesde levensjaar hangt dat aura nog niet helemaal vast, maar hangt het zowat los te zweven. Wel,  nieuwetijdskinderen  verbinden zich nooit helemaal met hun aura, en kunnen zich verplaatsen in dat van anderen, zijn gevoeliger en hebben contact met ‘de bovenwereld’, de geesten zeg maar. Wat komen die kinderen hier doen? Ons vertellen dat wij onze eigen antennes hebben, dat we de mogelijkheid hebben om op een andere manier met mekaar te communiceren.
Door het feit dat ze erg ‘ open’ staan, zijn ze ook gevoeliger voor entiteiten met een lage frequentie . Maar niemand wil hen geloven . Zo komen ze in grote eenzaamheid terecht. Er zijn  nieuwetijdskinderen  die na het zien van ‘Avatar’,niet meer wilden leven omdat in die film wordt geschetst hoe harmonieus het leven hier zou kunnen zijn. Er wordt simpelweg niet naar die kinderen geluisterd. Hun onmacht slaat dan om in agressie met de gekende gevolgen .

  VRAAG:Nu ga je wel erg ver.
  ANTWOORD:Nee! Waarom bereiken ons zo vaak verhalen van kinderen in Amerika die een geweer pakken en iedereen overhoop schieten? Die kunnen dat niet meer aan! Want alle goedbedoelde dingen die zij zeggen, worden niet gehoord. Wat niet wil zeggen dat iedere minderjartige moordenaar een nieuwetijdskind zou zijn .

  VRAAG:Van waar komen die nieuwetijdskinderen?
  ANTWOORD:Van allerlei planeten buiten ons zonnestelsel.

  VRAAG:Dus, de  aliens  waar wij in films zo graag naar kijken, wonen gewoon bij ons op aarde?
  ANTWOORD:Ja, alle mensen van hier zijn incarnaties van buitenaardse wezens. Onze aarde is eigenlijk een ‘ervaringsplaats’ voor de wezens van álle andere planeten die er bestaan. Op die andere planeten kunnen die wezens niets ervaren, omdat het slechts geesten zijn zonder lichaam. Op aarde worden die geesten omgezet in mensen en dieren die ‘driedimentioneel’ blij en verdrietig kunnen zijn, pijn kunnen voelen. Kortom: ervaren.

  VRAAG:Heb je al een  nieuwetijdskind  ontmoet?
  ANTWOORD: Uiteraard.Honderden ! Ze hebben telepathische gaven. Zo kunnen zij zíen wanneer jullie aan het liegen zijn. Ik ken een mevrouw die de eerste zes jaar van haar leven weigerde te spreken, omdat zij de gedachten van mensen kon horen. Die gedachten bleken niet te kloppen met wat die mensen achteraf zeiden. Dat meisje dacht: ‘Als dat spreken is, hou ik liever mijn mond, dan ben ik tenminste eerlijk met mezelf.’

  VRAAG:Je trekt dat soort speciale mensen blijkbaar aan.
  ANTWOORD:Ja, ik ken ook veel mensen die ervaringen hebben met UFO’s. Een vrouw uit de Vlaamse Ardennen heeft me verteld dat ze soms wordt overgeheveld naar een ruimte die ze niet kent. Eerst krijgt ze het heel erg koud, en moet ze snel gaan liggen want ze dreigt anders gewoon te vallen . Terwijl ze als het ware buiten westen is, wordt er aan haar lichaam gesleuteld .

  VRAAG:UFO’s?
  ANTWOORD:Ja! Je wil niet weten hoeveel er boven onze hoofden cirkelen. Hier tussen de bergen vliegen er ook veel. Een vrouw die hier woont kan ze zien, en ze zegt dat het moederschip perfect tussen de bergen past. Dat schip is dus kílometers lang.

  VRAAG:Maar...
  ANTWOORD:Ach, ik hoef dat allemaal niet te bewijzen, het ís gewoon zo. Ik ken twee broers die regelmatig naar een andere planeet gestuurd worden. Eén van hen heeft contact met Arcturius Is dat de rode planeet? Ja, zeker? Die  mannekes  van Arcturius – ik noem hen  mannekes  – zijn trouwens verantwoordelijk voor de graancirkels op aarde. Op drie seconden is zo’n graancirkel gemaakt. De aarde is voor hen een stempelkussen waarop zij hun energetische stempel drukken. Die cirkels dragen bepaalde informatie in zich, alleen snappen we die niet omdat wij daar met onze ratio niet bijkunnen . En dat is uiteindelijk ook de bedoeling . Want anders gaan we weer interpreteren .
Vergelijk het met een computer die nieuwe informatie te verwerken krijgt. Dan hoor je: ‘Krrr... krrr...’, meer niet.Maar er gebeurt wel vanalles, waar ook geen woorden voor zijn . Ach jongen, er is veel meer dan je met het oog kan zien. Ik ken een  manneke  van zeven, Karim, die vertelt dat hij van Sirius komt . Hij gaat er regelmatig naartoe om te vergaderen over wat er met de aarde moet gebeuren.

  VRAAG:Wat moet er dan gebeuren?
  ANTWOORD:Op mijn site staat een interview met de jongen. Maar ’t is de bedoeling dat we in 2012 klaar zijn ons met onszelf, dat we dan een hogere trilling hebben bereikt. Dat houdt in: zo positief mogelijk leven. En dan zou het wel eens kunnen  dat wij, net als de  nieuwetijdskinderen , contact krijgen met de geestenwereld. Als we dan sterven, komen we op een andere plek terecht, een andere planeet die overeenstemt met onze frequentie.

  VRAAG:Paul, dat kan je dat toch nooit hard maken.
  ANTWOORD:Hahaha! Waarom willen mensen toch altijd maar bewijzen hebben? ‘Laat het me zien, dan pas kan ik geloven dat het waar is!’

  VRAAG:Da’s toch niet te veel gevraagd. Op deze manier kan je zo ongeveer alles gaan verkondigen.
  ANTWOORD:Maar daar gáát het nu net om. Je moet af van dat oude denken! Mensen spreken met mekaar via een gsm, die stralen kun je ook niet zien, maar toch stelt niemand zich vragen.

  VRAAG:Omdat er een bewijs geleverd wordt: je hóórt aan de andere kant van de lijn iemand praten. Bovendien is die straling meetbaar.
  ANTWOORD:Veel van die nieuwetijdskinderen, horen aan de andere kant van de lijn ook iemand praten . Alleen hebben zij daar geen GSM voor nodig .

  VRAAG:Je begrijpt toch dat er voor elke  believer  twee mensen zijn die gaan snars geloven van wat je zegt.
  ANTWOORD:Dat is dan hun probleem. Pas op, ik kom ze vaak tegen, hoor, mensen die me niet geloven. Zeer frustrerend. Ik ben vanmorgen op de markt nog maar eens gratis knuffels gaan uitdelen, maar er was niet één persoon die bereid was een knuffel te ontvangen. Dat leert me dat ik ermee moet leren omgaan dat ik regelmatig de deur in mijn gezicht kan krijgen.

  VRAAG:Reageren mensen soms gewelddadig op jou?
  ANTWOORD:Ik reed ooit met mijn mobilhome naar een Antwerps ziekenhuis, ik ging er een halflamme vrouw afhalen. Omdat er nog tijd over was, pakte ik mijn ‘gratis knuffels’-plakkaat uit mijn mobilhome en vatte ik post in de inkomhal van het ziekenhuis. Ik deed daar niets fout mee, maar toch stuitte ik op verzet.

  VRAAG:Werd je buitengezet?
  ANTWOORD:Ja, daar zette ik mijn actie voort, maar ook dat mocht niet. De directrice kwam spoorslags naar me toe gestapt: ‘Meneer, ik eis dat u het terrein onmiddellijk verlaat!’ Ik heb nog geprobeerd uit te leggen wat mijn bedoeling was, maar ze luisterde niet. Ik heb gezegd: ‘Misschien kan u maar best de politie bellen. Tweeduizend jaar geleden was er ook iemand die de blijde boodschap verkondigde, en die hebben ze aan het kruis genageld.’ ‘Ik ga niet met u in discussie!’, snauwde ze, en ik kon opkrassen.

  VRAAG:Kwetst jou dat?
  ANTWOORD:Natuurlijk, maar het verhaal is nog niet afgelopen. Toen ik thuiskwam, zette ik me aan de computer om die directrice een e-mail te sturen. Ik wilde haar bedanken omdat ik die dag veel van haar had mogen leren, maar plots ging de bel. Ik opende de deur en daar stonden vier politiecombi’s aan mijn deur. Vier!

  VRAAG:Wat was de aanklacht?
  ANTWOORD:Die agenten snapten het ook niet: ‘Dat gratis knuffelen, eigenlijk is dat wel een schone zaak, maar wij moeten onze job doen’, zeiden ze. ‘Mogen we eens een kijkje nemen in uw mobilhome?’ Dat mochten ze, al vroeg ik me af naar wat ze precies op zoek waren. Tot iemand zei: ‘Ik vind hier geen kinderspeelgoed.’ Ik moest mee naar het bureau en daar kwam ik erachter dat ik er van werd verdacht kinderen met speelgoed naar mijn mobilhome te lokken. Je moet niet vragen wat er in de hoofden van de mensen omgaat.

  VRAAG:In ‘Stanley’s Route’ stuitte je ook op onbegrip.
  ANTWOORD: Wat de kijker te zien kreeg, is echt gebeurd, maar met montage kan je veel doen, hé.Ik heb 27 jaar TV gedaan . Dus ik weet waar ik het over heb .

  VRAAG:Maar je kan er een geklede man niet mee uitkleden.
  ANTWOORD:Dat klopt. Maar wat is het probleem? Eén kilometer voor het dorp waar ik mijn naakte achterkant liet zien, heb ik 6 volwassen naakte zwarte mannen hun voorkant gezien . Maar die zijn bij de montage zedig in de prullemand beland . Anders klopte het verhaal niet meer .

  VRAAG:Begrijpt men jou in Frankrijk beter?
  ANTWOORD: Dat is niet het juiste woord . Mijn gratis knuffels heten hier   câlins gratuits , maar blijkbaar heeft het woord  câlin  voor volwassenen een seksuele bijklank. Dat heb ik al tot mijn scha en schande mogen ondervinden. Als ik op de markt sta met mijn bord ‘câlins gratuits’ lopen ze in een grote bocht om me heen . Ik ben er al voor naar het gemeentehuis geweest, en daar zeggen ze me dat ik de mensen eigenlijk ongewenste intimiteiten voorstel. Als er al geen Frans woord voor knuffel meer bestaat, is het ver gekomen. Daar kan ik echt triestig van worden.Gelukkig is een câlin voor de kinderen hier nog altijd een warme onschuldige knuffel.

  VRAAG:Je wil graag lezingen gaan geven in scholen.
  ANTWOORD:Ik heb het al gedaan, in Lanaken o.a. Daar zat een jongetje dat vertelde dat hij een boek aan het lezen was op de bus. Achter hem zat een vriendje dat hardop meelas over zijn schouder. ‘Maar zwijg nu toch eens, zo kan ik niet lezen’, zei dat eerste jongetje, waarop dat vriendje: ‘Ik zeg toch niks.’ Wat bleek? Die jonge hóórde de gedachte van zijn vriendje. En in datzelfde klasje zat ook een meisje dat elfjes zag .En niemand die haar geloofde . Ook haar bloedeigen moeder niet.

  VRAAG:Geef je ook lezingen in Frankrijk?
  ANTWOORD:Da’s de bedoeling. Enkele weken geleden heb ik het nog geprobeerd, maar als ik geen geldige vrijgeleide van een officiële instantie kon voorleggen, kwam ik er niet in , zei de directrice . Maar daarmee onthoudt ze de kinderen wel van belangrijke informatie. Er is hier nog veel werk aan de winkel.

  VRAAG:Begrijp je niet dat mensen soms moeite hebben met wat je verkondigt?
  ANTWOORD:Zo’n vreemde dingen vertel ik toch niet?

  VRAAG:En toch zal het bij veel mensen overkomen als totaal van de pot gerukt.
  ANTWOORD:In hun oren wel, ja. Maar wat is normaal? In de tijd van Rubens vond men dikke madammen mooi, dat was toen de ‘norm’. Nu moeten de vrouwen allemaal zo mager zijn dat ze bijna doodvallen.

  VRAAG:Heeft men jou al vlakaf gezegd dat je gek bent?
  ANTWOORD:Dat durven ze zelden.  (lacht)  Maar het gebeurt: ‘Allee Paul,  zijde gij  nu zot geworden? Stop daar toch mee, de mensen gaan op uw gezicht slaan.’ Als ik het had over mijn vriend Pedro, dat hij de aanwezigheid van mijn overleden vader voelde, geloofde mijn moeder me ook al niet. Maar Pedro zág mijn papa echt, hé. Daar kan je toch niet omheen! Toen Yasmine voor de andere kant gekozen had zei Pedro ook: ‘Jongens, stop er eens mee met over dat meisje te praten, ik heb haar wel hier bij mij, hé.’

  VRAAG:Hoe is het leven in Frankrijk?
  ANTWOORD:Ik ben zestig, met pensioen, en hoef niet meer te werken voor de kost. Ik kan me nu volledig uitleven in mijn passie. Ik woon compleet alleen met mijn twee honden.

  VRAAG:Heb je geen partner meer?
  ANTWOORD:
Dat is al ongeveer 14 jaar zo . Anderhalf jaar geleden heb ik nog eens iets geprobeerd met een jongen uit Gaillac ( in de buurt van Toulouse ). En deze korte romance werd uiteindelijk de springplank die ik nodig had om hier te belanden .

  VRAAG:Ben je soms eenzaam?
  ANTWOORD:Nee, eigenlijk niet. Ik heb vandaag wel een grote triestheid gevoeld, maar dat had te maken met het overlijden van Dirk Gryspeirt, de VRT-regisseur waarmee ik in mijn jonge jaren nog een kortstondige relatie heb gehad. Ik was echt aangeslagen toen ik het vernam. Want ik ben uiteindelijk ook maar een mens, hé.

  VRAAG:Kom je nog terug?
  ANTWOORD:In België wonen? Nee. Ik heb mijn huis in Brasschaat verkocht. Met het geld dat ik daarvoor kreeg,
heb ik dit hier gekocht .Een huis, en een schuur die ik nog wil renoveren. Daarin wil ik mensen toespreken, en het kan ook dienen als slaapplaats.

  VRAAG:Jij ziet jezelf als een soort goeroe?
  ANTWOORD:Er zijn mensen die me die titel geven. Helemaal ten onrechte.  Ik herinner me een man die me ooit zo noemde . Terwijl hij notabene auras kon zien, en stemmen horen . Als hij op de trein zit, moet hij altijd een boek bij zich hebben om vooral niet te moeten zien, wat er vanbinnen bij de mensen omgaat .
Maar dit fenomeen is natuurlijk niet nieuw : Jeanne D’arc heeft Frankrijk gered toen ze zeventien of jonger  was. Wel, zij werd geleid door stemmen, hé: aartsengel Michaël was in haar  geburen . Ook in mijn buurt, trouwens. Dat heb ik gemerkt toen ik aan de praat was geraakt met een medium. ‘Michaël staat met zijn zwaard naast u’, zei ze. Ik voelde me vereerd, al wist ik toen  begot  nog niet wat dat betekende. Nu weet ik het wel: eigenlijk is Michaël de werkgever van alle  nieuwetijdskinderen .

  VRAAG:Hoe zie jij de toekomst?
  ANTWOORD:Ik heb dat bord aan mijn huis hangen: ‘Ambassade des Petits Princes’. Die schuur moet snel klaar zijn, voor als er plots interesse komt van scholen. Ik weet niet wat de toekomst wil brengen, misschien staan er wel spannende dingen te gebeuren...

  VRAAG:Mis je je vrienden in België niet?
  ANTWOORD: Niet echt, nee .  Ik zit hier natuurlijk wel alleen,maar da’s een ingesteldheid. En met de mensen die hier wonen heb ik weinig contact. ‘Bonjour’of ‘Bonsoir’, da’s alles wat er gezegd wordt. Ik denk dat ze mij een beetje een zonderling vinden, dat zou kunnen.

  VRAAG:Krijg je bezoek?
  ANTWOORD:Mijn moeder is hier een keer geweest en ze vindt deze plek fantastisch. Ze hoopt te kunnen terugkomen. Ik heb daar op zich niks op tegen, maar dan moet ze op haar communiezieltje beloven dat ze positief uit de hoek zal komen, want dat wil al eens verkeren . Weet je : Negatieve mensen roepen slechte dingen over zichzelf af. Zo worden we ziek, hé. De klassieke geneeskunde, nog zoiets, die neemt alleen de pijn weg maar bestrijdt de oorzaak niet.

  VRAAG:Wat wil je nu eigenlijk zeggen?
  ANTWOORD:Dat kanker ontstaat door onze eigen manier van denken.

  VRAAG:Da’s toch onzin.
  ANTWOORD:Zo werkt het nochtans.

  VRAAG:Zeg jij.
  ANTWOORD: Amaai!  Lees dan het boek ‘Je kunt je leven helen’ van Louise Hay.’De sleutel tot zelfbevrijding’ van Christiane Beerlandt...

  VRAAG:Er zijn honderdduizenden pseudo-geneeskundige boeken geschreven, maar dat betekent niet dat iedereen het daarmee eens moet zijn.
  ANTWOORD:Ik ben gelukkig niet iedereen . Louise Hay is genezen van kanker zonder inmenging van één enkele dokter. Zie dan toch in wat er gebeurt met je lichaam als je negatief bent.

  VRAAG:Dat mensen die acht jaar geneeskunde hebben gestudeerd daar nooit opgekomen zijn.
  ANTWOORD:Da’s erg genoeg.

  VRAAG:Ben je gelukkig?
  ANTWOORD:Eigenlijk wel, ja. Alleen trek ik mij het lot van anderen nog te veel aan. Neem nu Pedro, mijn ex-vriend. Hij heeft een tijdje in een tehuis voor daklozen gewoond, dat vond ik verschrikkelijk. Ik voelde me als zijn vader die Pedro 30 jaar geleden , na het overlijden van diens moeder, in het weeshuis had gedropt. Maar Pedro is uiteindelijk niet mijn kind, hé.

  VRAAG:Verlang je niet naar een partner?
  ANTWOORD:Op mijn leeftijd beginnen bepaalde dingen moeilijker te gaan, daarvoor zou een partner wel handig zijn. Ik ben ook lui aan het worden, wil wat meer in het  zonneke  gaan zitten. Maar er moet vanalles gedaan worden, hé. Dan ben je beter met twee. Maar een relatie? Seks? Dat is maar chemische rommel, dat heeft niks met liefde te maken. Je kan best niet afhankelijk worden van andere mensen, want dan krijg je weer machtsverhoudingen. En daar zijn die  nieuwetijdskinderen  tenslotte voor naar hier gekomen, om de liefde weer onvoorwaardelijk te maken .

REDAKTEUR:Jo Smeets