Wie zijn ze ? Laten we om te beginnen het onderscheid maken tussen de kristalkinderen en de indigo-kinderen. Er is al een heleboel geschreven over de indigo’s, over de kristalkinderen is er daarentegen weinig gepubliceerd.

 

Ik voel dat de tijd daarvoor nu rijp is omdat kristalkinderen in steeds grotere aantallen beginnen hun intrede te doen in deze tijd. Ik voel dat ik een paar inzichten heb om de ouders van deze nieuwe kinderen te helpen bij de opvoeding van hun kinderen waardoor het risico op psychologische schade verminderd kan worden. Ik wens vooral geen angstige reacties uit te lokken, maar er is een daadwerkelijke kans op psychologische schade indien je niet een hoger meer omvattend begrip hebt van hun speciale behoeftes. Zoals de indigo-kinderen een bepaald evolutionair concept zijn met hun specifieke behoeftes, zo geldt dit ook voor de kristalkinderen. Het grote verschil tussen de twee groepen is dat laatstgenoemden niet zo stevig gebouwd zijn, noch op fysiek, nog op mentaal gebied. De indigo’s worden de “systeem-afbrekers” genoemd en zijn er eerder op voorzien om zich beter te kunnen handhaven in situaties met wrijving, geweld en om grenzen te testen, (waarvoor er juist grenzen zijn). Daarvoor dienden zij dan ook ‘chaotisch’ en robuust te zijn . Kristalkinderen daarentegen zijn de ‘Vredestichters’ en zijn erop voorzien om leiderschap door middel van ‘het voorbeeld zijn’ op zich te nemen. Daarom kozen zij voor het attribuut van een vredevolle en zachtaardige natuur. Zij zullen niet de grenzen willen uittesten of trachten de boot te doen schommelen op de manier waarop de indigo’s dat doen maar ze kunnen wel hun mannetje staan en opkomen voor de dingen waarin ze met hart en ziel geloven. Het woord ‘passioneel’ omschrijft hun ware aard. Een passie voor het leven, de liefde, een passie voor rechtvaardigheid en fair spel, een passie voor waarheid. Dit zijn de eigenschappen die een kristalkind kenmerken.

 

De nadelen of gebreken van deze kinderen zijn dat zij in het geheel niet zo sterk en vasthoudend zijn noch op fysiek noch op mentaal gebied. Zij zijn zonder twijfel intelligent maar kunnen niet zo goed omgaan met psychologische aanvallen, en krimpen al helemaal samen voor fysiek geweld, hoewel, eenmaal zij zich over de grens geduwd voelen, kunnen ze zich ontpoppen tot een krachtige tegenstander. Het etiket ‘Crystal’ refereert naar het feit dat ze Christus-gelijke wezens zijn, net als Jezus een Christus- wezen was. Zij hebben het potentiëel om, bij wijze van hun geboorterecht al deze dingen te doen die Jezus deed en meer. Dit is tezelfdertijd hun potentiëel én hun handicap. Gelukkigerwijs zal het zich slechts manifesteren als handicap indien hun levens-omstandigheden hun dwingen, of indien zij ervoor kiezen om het zo te laten zijn. Zij hebben ervoor gekozen hun potentiëel te gebruiken, om de mensheid uiteindelijk naar eenheid terug te leiden. Deze kinderen zijn geboren in een bestaan waarin de sluier van de dualiteit erg dun is. Zij zijn in staat om direct te kunnen communiceren met Geest en om waarnemingen te doen met hun derde oog van vijf-dimensionele wezens, als een geheel natuurlijke gave. Zij hebben enorme geestelijke vermogens zoals telepathische communicatie tussen zichzelf en Geest. Hun intuïtiviteit is erg hoog en zij hebben natuurlijke helende gaven voor zichzelf en voor anderen. Intuïtief weten zij dit en op dit punt kunnen sommige problemen naar de oppervlakte komen.

 

Kristalkinderen hebben met wijsheid hun ouders gekozen en zullen slechts geboren worden in families die in staat zijn om met hen om te gaan en hen te verzorgen. Om deze reden zal niet elk geboren kind een kristalkind zijn, tenminste niet voor een hele tijd totdat de generatieveranderingen voldoende zullen zijn om te garanderen dat alle ouders gepaste ‘kristalouders’ zullen zijn. Dit zal, zoals je je wel kan voorstellen nog een poosje duren. Het is niet mijn bedoeling om enige scheiding of een klasse-verschil te maken want dat is niet gerechtvaardigd. Het is nodig dat geleidelijke veranderingen plaatsvinden en dat alle kinderen uit alle niveaus van ontwikkeling samen komen en zich vermengen, want kristalkinderen hebben er nood aan om de samenleving in harmonie te houden zoals ze is voordat enige verandering kan worden ervaren. Indien de huidige wereld op dit ogenblik overspoeld zou worden door kristalkinderen dan zou dat tegendraads werken omdat deze nog niet genoeg sterkte hebben om met de samenleving overweg te kunnen. Er is simpelweg nog niet genoeg vrede voor de vredestichters op dit moment.

 

Opvoeding

 

Alhoewel Crystals (eng.benaming) verhoogde geestelijke vermogens hebben vanaf de geboorte is het toch mogelijk deze te verliezen wanneer ze niet worden aangewend en gerealiseerd. Net als gewone kinderen geboren worden met sommige begaafdheden die onderdrukt worden door de opvoeding door volwassenen, zo geldt dit ook voor de verhoogde mogelijkheden van de kristalkinderen. Maar ongelukkigerwijze zal psychische schade het resultaat hier zijn, wanneer hun mogelijkheden worden onderdrukt. Boven alle mensen, zijn zij het die hun kwaliteiten moeten vergroten en hun mogelijkheden dienen te verruimen.

 

Zoals de indigo’s ervan houden om de lichamelijke grenzen te testen, zo houden de kristal-kinderen ervan om de geestelijke grenzen te verkennen. Deze kinderen, zo zal je ontdekken zullen vanaf de geboorte telepathisch gesprekken voeren met hun Godzelf, zelfs voordat ze leren spreken, en nadat ze leren spreken hebben zal je ze aantreffen terwijl ze een vanzelfsprekend gesprek voeren met hun vijf-dimensionele vrienden. Als je hiervan niet op de hoogte bent, zal je waarschijnlijk proberen om dit gedrag te onderdrukken en dat is niet het meest wijze om te doen. Het mag dan misschien alarmerend lijken voor jou maar er is geen enkele reden om angst te hebben dat ze zich in verkeerd gezelschap begeven. Deze kinderen weten intuïtief hun weg in de geestelijke sferen en hun hogere zelven zijn volledig verbonden en beschermen hen ten alle tijden. Dat wil nog niet zeggen dat ze niet de veiligheidsgrenzen zullen uittesten, zelfs op dit gebied, maar zij zullen weten hoe zij gevaar kunnen vermijden en niet per ongeluk verdwalen in schadelijke toestanden. Dit brengt het eerste punt naar voren betreffende de opvoeding van deze kinderen. Je moet je realiseren dat zij deze hogere vermogens bezitten en nooit pogen deze te onderdrukken. In feite zou ik je aanraden deze te erkennen en hen te helpen met hun ontdekkingen, niet-overdreven maar welgemeende interesse te betonen. Je zult het waarschijnlijk nogal vermakelijk vinden en ook steek je er zelf nog wat van op. Op dit punt moet je je er wel van bewust zijn dat het kind intuïtief jouw gedachten zal kennen. Het heeft dus geen nut om het ene te zeggen terwijl je het andere denkt omdat je op die manier niet het basisvertrouwen wint. En wanneer je op die manier deze kinderen ontgoochelt, kun je hun vertrouwen aan diggelen slaan. Opzettelijk misbruik van vertrouwen en constante ontgoocheling zal resulteren in hevige smart bij deze kinderen en je zult je bewust zijn van hun pijn. Deze laat zich zien in hun ogen, en geloof me, je zult er niet aan kunnen weerstaan om hen te troosten met de liefde en de affectie, waarnaar zij voortdurend naar hunkeren. Het zal het vertrouwen niet onmiddellijk herstellen, maar het zal een start zijn. De enige weg om een stukgelopen band van vertrouwen te herstellen is om welgemeende spijt te betonen en oprechte pogingen om het beter te doen. Het heeft evenmin zin om achter hun rug te praten, want deze kinderen hebben het vermogen om in te pluggen in gesprekken als zij dit wensen. Het mag beangstigend lijken, maar in werkelijkheid is het dat niet, en bovendien toont het je exact wat de toekomst ook voor jou in petto heeft wat betreft deze vermogens.

 

Deze kinderen zijn de pioniers en hebben er nood aan dat jij het pad effent. Een ander punt: maak van hen geen amusements-attractie, door hen als speciaal af te schilderen, want zijzelf geloven niet dat zij speciaal zijn. Zij zullen weten dat ze ‘anders’ zijn maar zij zullen een hele ‘heisa’ rondom hun persoon niet waarderen. Wees er zeker van dat zij hun psychische capaciteiten zullen gebruiken om hun verlangens te manifesteren, zelfs vanaf de wieg. Zij weten dat het universum hun zal voorzien van al hun verlangens en als jij probeert hen wat dan ook te weigeren, zullen zij dit zien als een uitdaging om te bewijzen dat jij ongelijk had. Daarmee wil ik niet zeggen dat je ze alles moet geven waar ze om vragen. Jij mag ook zelf je eigen grenzen stellen, maar wees niet verbaasd als hetgeen zij vroegen, plots op een andere manier opduikt. Je mag dit amusant vinden en zelfs jij kan er van leren.

 

Een ander item over deze kinderen is dat zij geboren zijn met een conditionering om geweld te vermijden. Zij haten confrontaties en zullen er slecht mee kunnen omgaan als er zich één aandient. Als ik zeg er slecht mee kunnen omgaan dan bedoel ik dat ze emotioneel breken en zichzelf terugtrekken. Soms is dit niet zo slecht. Ze hebben soms nood aan discipline en discipline is gewoonlijk in zekere zin een confrontatie. Deze Kristalkinderen zijn uiterst kwetsbaar, ze hebben totaal geen referentie meer met het oude denken of realiteitsrooster , waar de Indigo's de veranderingen zijn begonnen. De Indigo's kennen zowel het oude als het nieuwe, de kristalkinderen staan als pioniers in het Nieuwe te wachten, doorgang gevend voor al wie wil overstappen. KristalKinderen houden van stilte en vrede ,en zullen het moeilijk hebben met luidruchtige omgevingen. Ze zijn heel krachtig in de Onvoorwaardelijke Liefde en zal iedere ouder doen smelten in Overgave. Net zoals bij de Indigo's zal het voor de ouders niet gemakkelijk worden om hiermee om te gaan , en enkel Liefde zal toegang geven tot het Bewustzijn van deze Kinderen. Ze dwingen ons letterlijk terug te keren naar de Liefde. Ze hebben een helende kracht , nooit eerder ervaren in de menselijke soort, en de meeste kristalkinderen zullen vaak ziek zijn, net omdat ze ziekten overnemen en helen. De eerste jaren zijn het zwaarst voor deze kinderen omdat ze met een compleet andere denkmatrix naar hier gekomen zijn en ze geen aansluiting vinden bij het denken van deze wereld. Daar waar de Indigo's de ouders hebben geleerd milder en begripvoller te worden en vooral te leren luisteren naar wat de kinderen te vertellen hadden over de Toekomst van de wereld, zullen de KristalKinderen de brengers zijn van de Nieuwe Wereld en deze manifesteren...

 

ANNA'S BOODSCHAP

 

Dit is van een brief die geschreven werd door James Twyman - de voormalig Franciskaanse monnik die een vredestroubadour werd - aan zijn studenten en aanhangers, de Beloved Family. Hij beschrijft een gesprek dat hij had met een speciaal klein meisje dat Anna heette, die hij ontmoette in een monnikenklooster in Bulgarije.

 

"Ik keek naar de deur en was verrast om zo'n klein meisje te zien staan. Broeder Matthias nam haar bij de hand en leidde haar naar mij. Ze zette zich voor me neer en keek voor de eerste keer in mijn ogen. Ik lachte en ze lachte terug, maar er was een angst in haar ogen, en ik besefte waarom. Ze wilde niet over haar gave praten en ze wist dat ik daarvoor daar was. Er was een deel van Anna dat wilde dat ze was als andere kinderen, maar ze wist dat het niet zo was. Ze wilde thuis zijn met haar familie en vriendjes, maar in plaats daarvan was ze ver weg in een klooster waar monniken van haar hielden, maar niet haar familie waren. Ze keek naar me en plots realiseerde ik me dat ik in haar keek. Dan keek ze naar broeder Mathias, de beschermer van deze speciale kinderen en zei iets."

 

"Ze wil weten hoe lang jij de gave al hebt?" zei broeder Matthias.

 

"Wel, nu ongeveer vijf maand, sinds ik een kind leerde kennen dat Marco heet. Kent zij Marco? Broeder Matthias vroeg het haar en zei dan: 'ze heeft Marco nooit ontmoet, maar ze zegt dat ze weet wie hij is... ze kennen elkaar blijkbaar allemaal. Dat is een deel van de gave."

 

"Ja, dat hoorde ik al. Ze lijken zich bewust te zijn van elk kind in de wereld dat deze gave heeft. Wil je haar dezelfde vraag stellen die ze mij gevraagd heeft, hoe lang zij de gave heeft?"

 

"Ze wist al een paar jaar dat ze anders was, ze was altijd al in staat om met haar geest te werken. Ze wist alleen niet wat het betekende. Zo ver zij wist was het heel natuurlijk, en dit is wat de meeste kinderen denken. Ze beseffen niet, dat andere kinderen niét kunnen wat zij wél kunnen. Dat is waarom ze zo dikwijls in de problemen komen. Ze doen iets fantastisch, zoals een lepel plooien of iets, en dan zijn ze gebrandmerkt. Sommige mensen verstaan het en zijn niet bang, maar meestal zijn de mensen heel erg bang. Sommigen denken dat het van de duivel of van een of andere duistere kracht komt. Dan voelen ze zich alleen en afgezonderd. Dat is waarom we deze kinderen willen vinden, om hen te helpen hun vaardigheden te ontwikkelen, maar ook om hen de basis van liefde te leren. Dat is het enige dat werkelijk belangrijk is." (Ik zal nu de vertalingen van broeder Matthias verwijderen en schrijven alsof ik rechtstreeks met het meisje praatte, wat uiteraard niet zo was.)

 

"Anna, weet je waarom ik hier ben?"

 

"Je bent hier omdat je de gave hebt. Iemand gaf het aan jou omdat de meeste volwassenen het niet hebben."

 

"Waarom is dat?"

 

"Ik weet het niet... misschien omdat ze het niet meer geloven, of omdat ze vergeten zijn hoe ze het moeten doen. Maar er zijn veel kinderen die de gave hebben. Ze zijn overal en ik kan ze allemaal voelen."

 

"Hoe voelt het?" vroeg ik haar.

 

"Ik kan het niet beschrijven."

 

"Het is hier, net alsof je het altijd al geweten hebt."

 

"Mij werd ooit gezegd dat de kinderen een soort web bouwen... een manier om te beschermen en om iedereen te helpen groeien op deze planeet. Is dat waar, Anna?"

 

"Ik weet het niet" zei ze.

 

"Wil je zeggen dat je het nog nooit op die manier gevoeld hebt?"

 

"Ik wil het zo niet stellen. Zie je, de kinderen bouwen niets. Het web is er al."

 

"Het is er al," herhaalde ik.

 

"Waar is het dan?"

 

"Het is overal... weet je dat niet? Het web is liefde... dat is wat ik geleerd heb sinds ik hier ben. Liefde is overal omdat het het enige is wat echt is. Maar het moet versterkt worden door mensen, en dat gebeurt als ze er aan denken. Dat is waarom de kinderen hier zijn, om te denken aan het web van liefde en het sterk te maken."

 

"Een ander kind vertelde me dat er een vraag is die je stelt aan alle mensen in de wereld. Kan je me vertellen wat het is" vroeg ik.

 

"De vraag is of je klaar bent om te handelen alsof je geliefd bent door God. Mensen denken dat God niet van hen houdt, en ze doen alsof dat de waarheid is. Dat is waarom de wereld is zoals hij nu is. Ze zeggen met hun mond dat God er is en van hen houdt als een moeder of een vader, maar in hun hart geloven ze het niet. Maar wat zou er gebeuren als ze het werkelijk geloofden? Dan zou de liefde die rond hen is zich beginnen uitbreiden van hen naar andere mensen, en dan zou iedereen geheeld worden. Het is echt heel eenvoudig. Dus de vraag is of de mensen bereid zijn om aan te nemen wat al waar is."

 

"Aan te nemen wat al waar is?"

 

"Ja, omdat dat is hoe wij het voelen. De kinderen zijn hier om te voelen wat de waarheid is, en om anderen te helpen dit ook te doen."

 

"En de spirituele krachten" vroeg ik.

 

"Waarom hebben sommige kinderen hen en anderen niet?"

 

"Iedereen heeft ze, en het is niet zo belangrijk. De liefde is wat belangrijk is, en het web versterken. Als je de liefde volgt dan gebeuren de dingen vanzelf."

 

"Bedoel je de gave?"

 

"Ja, de gave. Hoe snap je het?" vroeg ze me en ze leunde plotseling heel geïnteresseerd voorwaarts.

 

"Ik ontmoette een kind als jij, en hij raakte me," zei ik tegen haar.

 

"Nadat alle soorten rare dingen begonnen te gebeuren was ik in staat om in mensen te kijken en dingen met mijn geest te bewegen. Kan jij deze dingen doen?"

 

"Natuurlijk."

 

"Laat me eens iets zien."

 

Er stond een vaas met bloemen op de vensterbank. De meeste bloemen waren open, maar sommigen waren nog in dichte botten. Ik kon haar energie voelen zenden naar de bloemen. Voor een seconde dacht ik dat ik de stroom van licht vanuit haar zag komen, eerst heel breed en dan smaller tot het op een laserstraal leek die zich concentreerde op de knoppen. Ik keek naar de vaas net zoals broeder Matthias. Hij was niet verrast, het was alsof hij het al een dozijn keer had meegemaakt. Binnen een paar seconden dacht ik dat ik de bloemen zag bewegen, maar dan besefte ik dat het niet de hele bos was, alleen de ene knop waar ze zich op geconcentreerd had. Hij begon open te gaan, eerst heel traag, zodat je het bijna niet zag. Dan versnelde het en in een minuut was hij als alle andere bloemen in de vaas.

 

"Dat is wat je moet doen," ze ze me.

 

"Je hoeft niet bang te zijn om je te openen. Zo kan er meer licht in jou komen. Dan zal je nog veel mooier zijn."

 

Ze zei deze dingen met zo'n onschuld, maar ik kon voelen dat er veel meer wijsheid uit haar kwam dan ik voor mogelijk achtte. Deze kinderen waren meer dan een evolutiesprong; ze waren spirituele meesters die terugkeerden naar de Aarde. Dit idee kwam meer en meer in mijn geest, en ik begon het meer en meer te geloven. 'Anna, als je iets kon zeggen aan de volwassenen van de wereld, wat zou het zijn?"

 

Ze dacht even na, en voor een ogenblik herinnerde ik me dat ze nog steeds een klein meisje was, niettegenstaande ze het meest ongelooflijk klein meisje was dat ik ooit ontmoette. Haar ogen keerden zich naar de binnenkant van haar hoofd, alsof ze het beste antwoord wilde geven dat ze kon. Dan keek ze naar mij en zei: "Ik zou hen zeggen dat ze moeten beseffen hoe sterk ze zijn, en hoe meer ze elkaar liefhebben, hoe sterker het wordt. Mensen zijn zo bang van hun kracht omdat ze denken dat ze elkaar zullen pijn doen. Maar hoe meer ze zich terugtrekken hoe meer ze elkaar kwetsen. Het lijkt alleen maar dat we hier met velen zijn. In werkelijkheid is het niet zo. Er is er eigenlijk maar één, zoals alle spirituele kinderen dat weten van elkaar. We weten van elkaar omdat we samen zijn, en op een dag zullen de volwassenen in de wereld dat ook weten... De helderziende nieuwetijds-kinderen van nu zijn onder meer door zanger-gitarist James Twyman in de belangstelling geraakt. Twyman wordt wel de vredestroubadour genoemd.

 

In 2002 verscheen er een boek van James Twyman, genaamd "Emissary of Love : the Psychic Children Speak to the World". Het ging over de reis die J. Twyman ondernam in de bergen van Bulgarije waar hij een groep kinderen ontmoette die leken te beschikken over verbazingwekkende, geestelijke gaven. Die kinderen zijn van mening dat zij naar de Aarde zijn gekomen om ons hart te openen. Zij beschouwen zichzelf als Afgezanten van Liefde. Een van de kinderen wordt door Twyman Thomas genoemd. Wanneer Twyman in de Verenigde Staten is teruggekeerd, ontvangt hij langs telepathische weg boodschappen van de dan tienjarige Thomas. Hij besluit deze boodschappen via internet te verspreiden. Hieruit valt op te maken dat de helderziende kinderen zelf het gevoel hebben dat zij hier op de aarde zijn om de mensheid te helpen bij een grote verschuiving in bewustzijn.

 

Dit is wat James Twyman er zelf over vertelt : "Er gingen enkele maanden voorbij toen ik plotseling tijdens een meditatie de aanwezigheid van Thomas in mezelf 'voelde'. Het was de eerste keer dat ik zulk een ervaring had en het was het begin van een reeks lange gesprekken die hij met me had over de rol van de Nieuwe Kinderen in verband met het helen van de wereld. Deze geweldige lessen, allen afkomstig van de geest van Thomas, zijn het resultaat van deze dialoog." "Thomas bevestigde dat er momenteel duizenden kinderen in de wereld zijn die dezelfde gave delen, het vermogen om zich met diegenen te verbinden die hen helpen om het Grote Werk te voltooien. Alle helderziende kinderen die ik ontmoet heb, hebben in een of andere variatie allemaal dezelfde vraag die ze willen stellen: Wat zou je doen als je zou weten, als je een afgezant van liefde bent ? In andere woorden: wat zou je doen als je wist dat je al verlicht bent, dat dat de basis is van je hele zijn, maar dat je je ogen altijd gesloten hebt voor die realiteit. Als we die vraag kunnen beantwoorden en er naar kunnen leven, gebeurt de rest vanzelf. "

 

"... Kinderen hebben de neiging om meer open te staan als ze jong zijn omdat ze nog geen groot sociaal leven hebben. Veel kinderen zijn paranormaal begaafd, maar verliezen die gave als ze ouder worden. Het raakt verder op de achtergrond omdat je een groter sociaal leven krijgt. Ik raad mensen aan om kinderen en volwassenen te benaderen alsof ze al verlicht zijn, alsof ze Buddha zijn, alsof ze Christus zijn. Op spiritueel niveau spreek je dat deel van hen aan dat dat werkelijk is. "

 

"Ik denk dat deze kinderen ons de weg wijzen. Ze planten zaadjes in ons hart en in onze geest. Ze laten ons zien wie we werkelijk zijn en hoe we in vrede kunnen leven. Wat de kinderen zeggen is in essentie hetzelfde als wat ik in 1995 hoorde in Bosnië van de afgezanten van het licht. Je bent er klaar voor. Je bent klaar om te weten dat je een afgezant van liefde bent. We staan aan de vooravond van een revolutie en een evolutie in bewustzijn. Dat we het er over hebben, betekent al dat het gebeurt. "

 

Veel volwassenen houden er geen rekening mee dat de mensheid binnen afzienbare tijd een sprong in bewustzijn zou kunnen maken. Maar volgens de helderziende Thomas is de overgang naar een hogere bewustzijnstoestand niet tegen te houden. De keuze is enkel of we een moeilijke dan wel een vredige weg van verandering zullen bewandelen: ‘Het werk dat de Kinderen nu doen moet de verandering vredig maken, maar het resultaat zal hoe dan ook hetzelfde zijn. Daarom moeten jullie niet bang zijn, maar wel voorzichtig.’

 

Patrick Brusselaershttp://www.lifechanging-energy.com

 

 

Méér in verband met Patrick zie