Meg Blackburn Losey
Wat kunnen we doen om te helpen?
Dr. Meg Blackburn Losey is een Amerikaans medium met een eigen t.v.-programma; zij schreef talrijke artikelen over het verschijnsel 'Nieuwetijdskinderen'. Tijdens haar workshops kwam zij in contact met deze verbazingwekkende kinderen en hun ouders, waarbij zij veel ontroerende en hartverscheurende verhalen te horen kreeg. Dit boek is een verslag van haar ervaringen met deze kinderen. Het geeft een overzicht van de verschillende categorieën nieuwetijdskinderen met hun vaak verborgen en onbegrepen eigenschappen. Ze constateerde dat er steeds meer kinderen geboren worden met bijzondere psychische gaven zoals telepathie, herinneringen aan vorige levens en het vermogen tot communicatie met geestelijke wezens. Soms beschikken ze al op zeer jonge leeftijd over een levenswijsheid die volwassenen verbijstert. Vaak worden deze kinderen door de medische wereld als abnormaal beschouwd, en krijgen het etiket autistisch, geestelijk gestoord of ADHD opgeplakt. Meg Blackburn Losey pleit voor een open, positieve benadering van deze kinderen die ons dankzij hun bijzondere gaven juist heel veel te bieden hebben: totaal nieuwe inzichten in de geestelijke en evolutionaire ontwikkelingen van de mensheid. Haar ervaringen zijn gebaseerd op reële contacten met echte kinderen: dat maakt dit boek zo bijzonder. Het vormt een fascinerende kennismaking met een verbazingwekkende wereld die niet eerder zo indringend werd beschreven. Het boek is bedoeld voor ouders, docenten en hulpverleners. Uit de inhoud:
- De verschillen tussen kristalkinderen, sterrekinderen en indigokinderen.
- Waarom verschilt hun DNA van dat van andere kinderen?
- Waarom hebben deze kinderen bijzondere gaven zoals telepathie, telekinese, genezende krachten e.d.?
- Hoe kunnen we deze kinderen en hun ouders helpen en begeleiden, thuis en op school?
Maatschappelijke oplossingen
Begaafde mensen zijn in onze wereld niets nieuws. Het komt alleen steeds meer voor, nu steeds meer volwassenen openstaan voor een ‘grotere werkelijkheid’ en er steeds meer kinderen geboren worden die begaafder zijn dan wat door de maatschappij normaal gevonden wordt. De mens is een heel bijzonder wezen. We komen allemaal voort uit dezelfde bron, dezelfde volmaaktheid, maar dat zijn we vergeten. Willen we onze kinderen respecteren, dan moeten we ze op de juiste manier koesteren, zodat toekomstige begaafde generaties de kracht, de moed en de wijsheid hebben om voor het heil van de mensheid te werken. We moeten ze nu herkennen en erkennen.
Willen we positieve veranderingen in onze wereld bewerkstelligen, dan moeten we allereerst toegeven dat deze kinderen het bij het rechte eind hebben. Ons ego en onze onwetendheid mogen ons daarbij niet in de weg staan. De Kinderen van nu wijzen op een hogere werkelijkheid. Kunnen wij dat accepteren? We zullen wel moeten! We moeten die informatie bovendien verspreiden zodat deze over de hele wereld - dit is immers een verschijnsel dat over alle grenzen heen gaat - de grote massa bereikt. Er zijn op dit moment wel een paar boeken en films in omloop over de Kinderen van nu, maar dat is een druppel op een gloeiende plaat. Deze kinderen zijn geen afwijking of kermisattractie. Het zijn echte mensen met echte gevoelens, die toevallig een hoger bewustzijn hebben en verbazingwekkende inzichten bezitten over onze wereld en over die daarbuiten.
In plaats van onze begaafde kinderen te zien als anders of gebrekkig en ze te laten vallen alleen omdat ze niet voldoen aan onze normen, moeten we ze in ons hart sluiten en aanmoedigen hun bijzondere gaven met ons te delen. Dat zij andere dingen kunnen dan wij, wil niet zeggen dat er met hen iets mis is. Integendeel. Ik ontmoet steeds weer kinderen die zijn meegesleept naar artsen, psychiaters en allerlei andere deskundigen terwijl hun ouders hun best doen hen te begrijpen en 'aan te passen'. De artsen kunnen niets vinden, maar de gedragsproblemen, de slechte cijfers op school, de problemen met relaties en het leven in het algemeen blijven bestaan. Er is niets mis met deze kinderen. Ze weten gewoon meer en herinneren zich meer, maar er wordt niet naar hen geluisterd. Een kind dat zich multidimensionaal bewust is, dat gecompartimenteerd en holografisch denkt, kan gewoon niet lang stilzitten. Dat gaat niet. Laten we dus eens kijken hoe we deze schitterende kinderen kunnen steunen en met liefde kunnen omringen zodat ze volledig kunnen uitgroeien. Dat wil zeggen dat we de volgende uitgangspunten hanteren:
Bewustwording
Communicatie
Waarheid.
We moeten er ons, in de maatschappij, thuis en op school bewust van worden dat sommige kinderen anders zijn en dat dat oké is. Denk aan de moeder van John Everett, die alle leerkrachten van haar zoon én het schoolhoofd een boek gaf over Indigokinderen. Zo wilde ze zeker stellen dat ze haar zoon begrepen. We moeten ook niet bang zijn om erover te praten. Er gebeurt in deze wereld zoveel dat we niet snappen. Dat is op zich geen probleem. Het probleem zit hem in een afwachtende houding en het idee dat een ander het wel zal opknappen. Intussen worden talloze kinderen genegeerd die anders hun licht hadden kunnen laten schijnen over de antwoorden waar wij om zitten te springen. Praat erover! Laten we onze kinderen, onze familie, onze vrienden en iedereen die met onze kinderen te maken heeft vooral vertellen wat er aan de hand is. In principe kun je er, wat je geloof daar ook over zegt, als je kind tegen je zegt dat er een engel aanwezig is, een eed op doen dat die engel er écht ís. Als je kind spreekt vanuit een diep weten of er een andere kijk op na lijkt te houden dan jij, accepteer dat dan. Als je kind je vertelt dat er andere mensen aanwezig zijn en die zelfs met naam en toenaam noemt, is de kans groot dat dat echt zo is. Als onze kinderen instorten of ziek worden en we snappen maar niet waarom, kan het zijn dat wij de oorzaak in de verkeerde richting zoeken. Misschien krijgen ze niet wat ze nodig hebben of zijn ze over hun toeren door wat er thuis of op school gebeurt. Als je kind je vertelt wat het zich herinnert van de tijd vóór het bij jullie kwam, spreek het dan vooral niet tegen. Vraag om meer details en geef het de kans onverwerkte gevoelens en herinneringen te delen. Kinderen verzinnen dit soort dingen niet, zeker niet als het gaat om heel gedetailleerde verhalen. Wij leren hen oneerlijk te zijn als we tegen hen zeggen dat wat zij denken, voelen en zich herinneren onzin is. Als ze je vragen dingen uit te leggen die jij als volwassene niet eens begrijpt, wees dan eerlijk en beantwoord hun vragen naar eer en geweten. Koester deze kinderen naar lichaam, hart, geest en ziel. Laat hun zien dat ze de liefde die ze voelen niet tevergeefs tot uitdrukking brengen.
Ons gebrek aan begrip mag echte begaafdheid niet in de weg staan. We moeten onze kinderen respecteren. Ik herinner me nog dat meisje , dat niet langer wou vertellen wat ze wist omdat ze werd uitgelachen?
Begaafdheid is geen circusact
Ook al zijn de Kinderen van nu nog zo begaafd, ze mogen niet te kijk gezet worden. Ze zijn geen circusact. Het zijn hoog ontwikkelde mensen met een boodschap: zij herinneren ons eraan wie we zijn en waarheen we op weg zijn. Ze op een voetstuk zetten heeft geen enkele zin, dat leert ze alleen maar om de aandacht te trekken. We kunnen niet plaatsvervangend leven door onze kinderen. Als zij hun gaven gebruiken om de aandacht te trekken, wordt het medium belangrijker dan de boodschap. Ik heb steeds weer families van begaafde kinderen ontmoet die geen grenzen kunnen stellen, waardoor de kinderen het hele gezin dirigeren. Dan worden ze vaak heel veeleisend en gaan ze zelfs minachtende opmerkingen maken over hun ouders en andere mensen. Ze worden bazig en zijn niet meer te hanteren. Omdat de kinderen zoveel lijken te weten en zo wijs zijn voor hun leeftijd, worden ze door hun ouders en anderen op een voetstuk gezet. De kinderen mogen ongehinderd en ongestructureerd hun gang gaan. Zo wordt een kind dat was bedoeld als een geschenk aan de wereld, opeens heel zelfzuchtig en gaat de aandacht naar zich toe trekken. Dan groeien ze uit tot egocentrische volwassenen. En dat was nou niet de bedoeling!
Herinner je je nog wat Nicholas(9 jaar ) in het voorwoord van mijn boek schreef ? Ook al brachten mijn kosmische avonturen me helemaal van het wandelen met Jezus naar Atlantis, hier ben ik tegelijkertijd 'alwetend' en 'onschuldig'. Wij, Kristalkinderen en Sterrekinderen, mogen dan overal toe in staat lijken, toch hebben wij het nodig dat de wereld op een heel diep niveau naar ons luistert zodat wij ons doel kunnen bereiken en op de beste manier veranderingen kunnen bewerkstelligen.
Wat een wijze woorden van een van onze briljante kinderen! Voor hen is hun begaafdheid hun werkelijkheid, hun norm. Het is de maatschappij die onze kinderen stigmatiseert en hun het etiket 'anders' opplakt. Nicholas onderkent dat de kinderen, ook al zijn ze dan misschien 'alwetend', nog steeds kinderen zijn die leiding en structuur nodig hebben om te kunnen bereiken waarvoor ze hier zijn gekomen. We moeten hun een structuur, een kader, bieden zodat ze weten waar ze aan toe zijn om in deze wereld te kunnen functioneren. Ook moeten we hun begaafdheid op een constructieve manier aanmoedigen. Waarom vraag je het kind niet vriendelijk en in alle eerlijkheid of het meer inzicht in het onderwerp heeft in plaats van tegen jan en alleman op te scheppen over een fantastische ervaring die het heeft gehad of wat voor diepzinnigs het nu weer heeft gezegd? Laat je kind zijn/haar ervaringen onder woorden brengen zonder daar dramatisch of sensationeel over te doen. Ik raad je ook sterk aan een dagboek bij te houden omdat bepaalde inzichten die de kinderen met ons delen heel diep zijn maar heel gemakkelijk wegzakken. Stel je kinderen over hun ervaringen open vragen en geen vragen waarop ze alleen maar kunnen antwoorden met 'ja' of 'nee'. Het allerbelangrijkste is echter dat je als ze antwoord geven echt naar ze luistert. Wij hebben het vaak zo druk dat we maar met een half oor naar ze luisteren. Stel ze oprechte, welgemeende vragen en beantwoord hun vragen weloverwogen en met respect.
Is er sprake van opgeklopte dramatiek, dan luistert er niemand, maar iedereen reageert erop - er wordt niets uitgeplozen, niks opgelost, het wordt er alleen maar erger op. De chaos viert hoogtij. Waarom kijken we niet samen met onze kinderen naar de situatie met een volwassen blik? Waarom doorbreken we de oude gezinspatronen niet en waarom geven we onszelf niet de kans verbetering te brengen in de situatie waar we in zitten? Waarom geven we onze begaafde nieuwe generatie geen betere werktuigen in handen waarmee ze veranderingen in de wereld kunnen bewerkstelligen?
Willen we onze kinderen echt de kans geven om te zijn wie ze zijn, dan moeten wij als ouders, verzorgers, leerkrachten en vrienden eerst onszelf genezen naar lichaam, geest en ziel, en dat kan alleen als we eerlijk en integer zijn. Hoe kun je, als je niet eerlijk bent tegenover jezelf, eerlijk zijn tegenover anderen en met name tegenover je kinderen? Jezelf genezen houdt ook in dat je diep in jezelf kijkt om erachter te komen waarom je voortdurend dezelfde soort situaties in het leven roept en blijft hangen in patronen die zoveel verwarring veroorzaken. Wat proberen we te leren? Waarom laten we ons beheersen door angst? Zo kun je bijvoorbeeld steeds weer in een situatie belanden waarin je blijft geven tot iemand misbruik maakt van je goedgeefsheid en geen rekening meer houdt met jouw wensen en verlangens. Dan word je gekwetst. Als je geeft zonder dat je weet hoe je moet ontvangen is dat meestal een teken dat je bang bent om te worden afgewezen, om niet aardig gevonden te worden, niet geliefd te zijn. Wat je eigenlijk doet met alleen maar geven is de angst bedekken dat je niet goed genoeg bent.
Die gedragspatronen onderkennen is de eerste stap op weg naar genezing. Heb je eenmaal onderkend dat je daarin vastzit dan kun je het anders aanpakken! Volgens mij hoef je om jezelf te genezen niet alle pijnlijke dingen die je in het verleden hebt meegemaakt opnieuw te doorleven. Als je echt begrijpt hoe je ertoe gekomen bent, kun je - mits je daartoe bereid bent - jezelf op staande voet genezen. Hoe sterker en gezonder je bent, hoe beter. Het is namelijk die kracht, die gezondheid, die je doorgeeft aan je kinderen. Misschien moeten wij vooral leren erkennen dat we volmaakt zijn. We moeten ons herinneren dat we alles wat we nodig hebben al in ons hebben. Wij zijn machtige, sterke wezens! En dat is nu precies wat we aan onze kinderen moeten laten zien.
Communiceren
Communiceren is van levensbelang, maar dat moet dan wel op een evenwichtige manier gebeuren. Ook al zijn de kinderen veel wijzer dan hun leeftijd, volwassen zijn ze nog niet. Omdat ze zulke diepe dingen zeggen en doen, vergeet je maar al te vaak dat het nog steeds kinderen zijn. Maar je moet ook niet met de Kinderen van nu praten alsof het baby's zijn. Ik ben er vast van overtuigd dat praten met baby's alsof het onintelligente wezens zijn hen niet helpt om te groeien, maar hun groei in feite belemmert.
Anderzijds zijn er ook ouders die de fout maken hun kinderen onder druk te zetten om hun grote gaven ten toon te spreiden. Helaas gaan die ouders daarbij uit van de oude paradigma's die onze wereld niet langer van dienst zijn. Wij kunnen niet plaatsvervangend leven door onze kinderen. Het wordt hoog tijd dat wijzelf in al onze volheid en kracht de wereld instappen. We moeten de reis van deze kinderen laten leiden door hun grote gaven. Zij weten echt wel wat ze doen. We moeten positief staan tegenover wat zij - hoe klein of groot ook - bereiken en hun gevoelens en inzichten respecteren in de wetenschap dat zij dat alles heel diep voelen.
De Kinderen van nu hebben eerlijke, open gesprekken nodig waarin we niet alleen onze woorden, maar ook onze daden en onze energie laten spreken. Wanneer de kinderen de boodschappen die wij hun geven interpreteren, nemen ze al die dingen in overweging. En ook al weten wij dat dan misschien niet, zij weten precies hoe het zit. Komt wat we zeggen en wat we doen met elkaar overeen, of zeggen we het één en doen we het ànder? Wat vertelt onze lichaamstaal hun? Kijken we ze recht aan, van oog tot oog en van hart tot hart, of zeggen we zomaar wat en stellen we eisen aan ze terwijl wij aan het rondrennen zijn en er dus niet echt voor gaan zitten om naar hen te luisteren. Communiceren we echt of zeggen we zomaar wat omdat we het zo druk hebben? Luisteren we echt naar onze kinderen of treden we bevoogdend op en gaan we dan gewoon door met waar wij mee bezig waren? Zien we de blik in hun ogen en voelen we de fijnere nuances in hun woorden en houding? Wat vertellen ze ons werkelijk?
We moeten naar de Kinderen van nu luisteren, want hun boodschappen zijn voor de mensheid van levensbelang. Zoals Nicholas aangeeft, kunnen de kinderen zich pas volledig ontspannen als ze weten dat er echt naar hen wordt geluisterd. Daarbij gaat het niet gewoon om de ontspanning van het lichaam maar om het tot rust komen van de geest. Daarnaast is het ook van belang dat je altijd de waarheid spreekt en hen in hun begaafdheid steunt en aanmoedigt. Vraag hun om hun mening en stel je open voor een betere communicatie. We moeten volledig aanwezig zijn bij deze wijze zielen.
De Kinderen van nu moeten gekoesterd worden. Er is wel een groot verschil tussen een kind koesteren en het verwennen. Een kind koesteren wil zeggen dat je het vasthoudt, liefhebt, met hem/haar communiceert en je hart openstelt voor wat het je te zeggen heeft.
Het wil zeggen dat je hem/haar meer geeft dan alleen de basisbehoeften. Het betekent dat je het kind de emotionele, spirituele, mentale en lichamelijke werktuigen aanreikt die het nodig heeft om evenwichtig te blijven. Dat wil zeggen dat je oude patronen die niet meer werken moet laten vallen. Het wil zeggen dat eerlijkheid voorop staat. Het betekent dat je je in je eigen leven én in dat van je kinderen bewust creatief opstelt. Dat betekent niet dat je ze moet behandelen als kleine volwassenen, het betekent gewoon dat je aandacht aan ze besteedt en ze behandelt zoals je zelf behandeld zou willen worden. Deze kinderen koesteren betekent niet dat je elke stuk speelgoed voor hen koopt of hun leven vult met materiële zaken. Het wil zeggen dat je hun leven deelt vanuitje hart.
Onze kinderen hebben meer dan ooit leiding nodig. Begaafde kinderen wekken de indruk dat ze alles aankunnen. Ook al zijn ze wijs genoeg om er in bepaalde situaties een eigen mening op na te houden en weloverwogen keuzes te maken, het zijn en blijven kinderen, ze zijn niet oud genoeg om zonder leiding belangrijke beslissingen te nemen. We kunnen ze helpen door ze dingen uit te leggen, ze mogelijkheden, informatie, leiding en structuur te geven. De grootste ontsporingen die ik bij oudere kinderen heb waargenomen zijn het gevolg van ouders die hun kinderen bij hun besluitvorming volledig de vrije hand gaven zonder dat ze hen als volwassenen genoeg hielpen om met die vrijheid om te gaan. Die kinderen worden vaak overweldigd, onzeker en kunnen moeilijk beslissingen nemen. Soms kiezen ze er gewoon voor helemaal geen beslissingen meer te nemen. Ze raken verlamd en komen vast te zitten. Wij moeten onze kinderen op een verantwoorde manier leiden en hun leren hoe ze goede beslissingen moeten nemen. Zo kunnen we een kind, als het voor een beslissing staat, bijvoorbeeld helpen door te kijken welke gevolgen verschillende beslissingen hebben. Door elk scenario met het kind door te spreken, leert het om van alle kanten naar een situatie te kijken. Zo leert het in de toekomst doordachte beslissingen te nemen in plaats van de makkelijkste weg te kiezen, waarbij het eist dat er meteen aan al zijn wensen en verlangens wordt voldaan. Hiermee laat je ook zien hoe een beslissing andere mensen of toekomstige situaties kan beïnvloeden.
We moeten de waarheid spreken en oprecht handelen, want een kind weet precies wanneer we dat niet doen. Dramatiek en overreacties zijn sterk af te raden, want deze kinderen voelen alles haarscherp aan. Als je rustig met ze praat en ze maar even de kans geeft, zijn ze zeer wel bereid naar alle aspecten van een situatie te kijken. De meeste ouders en verzorgers die op deze manier communiceren komen meestal tot de ontdekking dat zij iets van hun kinderen leren!
Huiselijke omgeving
Zoals we hierboven al zagen, zijn de Kinderen van nu heel gevoelig voor hun omgeving. Dat slaat niet alleen op de kwaliteit van de lucht die we inademen, de grond waarop we wonen en het water dat we drinken, maar ook op de omgeving thuis en op school. Omgeving heeft ook te maken met esthetiek. Hoe onze omgeving eruitziet en aandoet heeft er alles mee te maken of wij ons daar prettig en op ons gemak voelen. Omdat de energie velden van de Kinderen van nu bestaan uit lichtfrequenties met een hogere vibratie dan die van vorige generaties, moeten we bij het creëren van onze omgeving extra zorgvuldig en voorzichtig te werk gaan. Het energieveld van deze kinderen is gevoeliger dan onze huid. Zij voelen kleuren, licht, geluiden en zelfs vormen, net zoals wij dingen voelen met onze tastzin. Maar voor deze kinderen is het net of iemand de volumeknop voluit heeft gezet. Die verhoogde gevoeligheid verspreidt zich als een netwerk tot ver buiten hun lichaam. Als het energieveld van een gevoelig kind wordt aangeraakt door de vibraties van kleuren, geluiden, vormen of andere informatie, voelt het dat extra sterk. Is er sprake van een onprettige omgeving, dan raakt een kind vaak overgestimuleerd en wordt overactief. Ook al is het kind zich die overgevoeligheid waarschijnlijk zelf niet bewust, toch roept het feit dat het niet onder woorden kan brengen dat het zich niet prettig voelt een akelig 'gevoel' in het leven dat zich uit in zijn/haar gedrag.
De kleuren in de omgeving hebben ook grote invloed op de stemmingen van een kind en bepalen of het zich echt op zijn gemak voelt. Zachte, vrolijke kleuren zoals pasteltinten in blauw, roze, groen, blauwgroen en lavendel scheppen een bij uitstek rustige omgeving. Houd je vooral verre van knal geel en rood, want een kind in een knalgele of knalrode omgeving wordt gemakkelijker bang, nerveus of hyperactief. Dit komt doordat kleur een frequentie is en frequentie is - net als energie - een vorm van geluid en beweging. De energie van de kleuren gaat een interactie aan met ons energiestelsel. Donkere kleuren, zoals donkerbruin, donkerblauw, donker groen of paarstinten hebben een lagere frequentie en zijn dus voor een gevoelig kind waarschijnlijk te aardend. Die donkere kleuren doen een gevoelig kind - en zelfs een volwassene - waarschijnlijk zwaar aan en trekken het naar beneden. Als een gevoelig kind lange tijd doorbrengt in vertrekken met die donkere kleuren, gaat het uiteindelijk tekenen vertonen van een milde tot matige depressie. Als je uit schoonheidsoverwegingen in een vertrek of in je hele huis bepaalde kleuren wilt combineren, kies dan heel zorgvuldig voor kleuren met dezelfde frequentie. Combineer bijvoorbeeld geen marineblauw en blauwgroen, lindegroen en rood met elkaar of kleuren die niet met elkaar in harmonie zijn.
Auditieve en visuele indrukken zijn ongelooflijk belangrijk. Door te veel geluid en/ofte veel visuele indrukken kunnen deze kinderen zich onprettig of overbelast gaan voelen. Negatief gedrag escaleert door het geluid van t.v., radio, videospelletjes en zelfs voortdurend gepraat, en dus doe je er goed aan het volume van elektronische apparatuur én de tijd dat een kind ermee mag werken te beperken. Onopgeruimde, slordige kamers en zelfs muren met heel veel posters en schilderijen en maar weinig lege ruimte kunnen ook storend of overstimulerend werken. Met strakke oppervlakken krijg je kalmere kinderen. Boekenplanken waarop de boeken zijn geordend naar grootte, afbeeldingen op muren die accenten zijn en geen 'opvullers', meubilair in één kleur dat past bij de rest van het vertrek en een algehele orde met vaste plekken voor speelgoed zijn allemaal goede manieren om orde te brengen in een rommelige, overvolle omgeving. Omdat de Kinderen van nu zo'nhecht contact met de natuur hebben, kun je met kamerplanten, een tuintje en stromend water in de vorm van een fonteintje of een aquarium heel gemakkelijk een prettige, rustgevende sfeer scheppen.
Geometrische basisvormen dragen sterk bij tot de algehele energie van een vertrek. Bollen, vierzijdige piramides, kubussen, achtvlakken zijn energetische basisvormen die je in de hele natuur aantreft. We hebben daar allemaal een aangeboren herinnering aan, we herkennen ze en resoneren er harmonisch mee. Daar komt dan nog bij dat geometrische vormen heel gemakkelijk schoon te houden zijn.
Nog iets wat je in gedachten moet houden is dat elektromagnetische frequenties de energievelden van de kinderen kunnen beïnvloeden, waardoor er disharmonische patronen ontstaan. Elektromagnetische frequentieinterferentie kan afkomstig zijn van allerlei bronnen, zoals t.v.'s, computers, elektrische leidingen, magnetrons, videospelletjes, enzovoorts. Dat kan allemaal gedragsproblemen veroorzaken of de lichamelijke energie van een kind wegzuigen.
Activiteiten
Omdat de Kinderen van nu gecompartimenteerd denken, kunnen ze weinig met activiteiten met een lineair karakter. Wie gecompartimenteerd denkt, doet van nature allerlei dingen tegelijk. De aandacht van de Kinderen van nu gaat dus van nature in vele richtingen tegelijk. Wat lijkt op een beperkte aandachtsspanne is eigenlijk het vermogen om met heel veel dingen tegelijk bezig te zijn. Deze kinderen zijn net sponzen die alles om zich heen opzuigen. Ze kunnen mentaal naadloos van het een op het ander overschakelen. Zo hebben ze het bijvoorbeeld het ene moment over hun schoolwerkstuk en het volgende moment over de multidimensionale werkelijkheid. Of ze beginnen terwijl ze de hond aan het aaien zijn ineens over quantummechanica om dan weer verder te gaan met het aanhalen van de hond. Dat is voor ouders en verzorgers die dit niet kennen soms heel zenuwslopend. De beste manier om hiermee om te gaan is te zorgen dat er tegelijkertijd meerdere dingen zijn waaruit het kind kan kiezen. Vijf verschillende activiteiten is optimaal. Bijvoorbeeld voor een klein kind: een kleurboek met kleurkrijt; papier en verf; een memoryspel (kaartjes met letters, cijfers of afbeeldingen); een bordspel; of iets om te knutselen. Het kind vindt dat allemaal interessant. Het speelt dus niet alleen, het leert er ook van. Verander de activiteiten regelmatig om de aandacht van het kind vast te houden.
De Kinderen van nu hebben de neiging de spullen waar ze mee bezig zijn geweest gewoon achter zich te laten slingeren, dus moet je bepaalde regels stellen. Elke activiteit moet een eigen plek hebben die voor de ouder aanvaardbaar is, zoals een tafel waar je lekker met verf mag knoeien. De activiteit moet zich beperken tot de afgesproken plek. Het kind mag rustig van de ene activiteit naar de andere gaan, maar is verantwoordelijk voor het schoonmaken en opruimen van zijn/haar spullen. Vraag het kind, vóór het opruimen is geblazen, te stoppen met de dingen waar het mee bezig was. Zo voorkom je dat er overal troep ligt en ben je als ouder niet constant bezig met opruimen. Dit werkt ook heel goed als het om meer dan één kind gaat, want doordat meerdere kinderen uit een aantal activiteiten kunnen kiezen is het aannemelijk dat ze van dezelfde speelplekken gebruik zullen maken. Kinderen bezighouden met meerdere dingen die ze leuk en constructief vinden bevredigt hun creatieve nieuwsgierigheid en ze kunnen er al hun energie in kwijt. Daar gaat een rustgevende werking van uit en het geeft over het algemeen meer rust in huis.
motoren, scheikundedozen (uiteraard onder leiding), insektenpotjes en terraria, elektronicadozen - echt alles wat technisch is - zijn allemaal prima. Natuurlijk zijn boeken altijd welkom! Een uitstapje naar een park, een boswandeling of een dierentuin - waar het kind contact kan maken met dieren - zijn ook geweldig.
Voor deze kinderen is een liefdevolle maar duidelijks structuur heel belangrijk. Ze moeten weten wat hun te wachten staat en wat er van hen verwacht wordt. Als een kind niet weet wat regels zijn, kan het zich er ook niet aan houden. De Kinderen van nu voelen zich lekker bij duidelijkheid. Hierbij is een lovend woord voor een behaald resultaat heel belangrijk. Ook moeten ouders in plaats van meteen straf uit te delen, de overtredingen die het kind begaat met hem/haar doorpraten zodat het precies weet waarom en hoe het zich niet aan de regels heeft gehouden. Overtreedt het kind bijvoorbeeld een huisregel, begin het gesprek dan door het te vragen uit te leggen hoe het de regel overtreden heeft. Dat leidt tot bewustzijn. Vraag het kind vervolgens hoe het zich de volgende keer anders kan gedragen en een andere keuze kan maken. Zorg ervoor dat je het kind de tijd geeft om met een antwoord op de proppen te komen! Zo leert het hoe het positieve en doeltreffende keuzes kan maken. Vraag het kind tot slot of het iets van de situatie heeft geleerd en wees bereid dit te bespreken met het standpunt van het kind in gedachten. Ik heb heel vaak gemerkt dat het kind gewoon een andere opvatting had over wat goed was en er niets verkeerds mee bedoelde. Een soepele houding en geduld zijn dus heel belangrijk. De bereidheid om naar het kind te luisteren en de regels te bespreken maakt deel uit van de oplossing. Kinderen weten heus wel wat goed is en wat niet en hebben over het algemeen een groter gevoel van integriteit dan de meeste volwassenen. Ouders moeten in wezen bereid zijn naar het standpunt van hun kind te luisteren. Soms kan het feit dat een kind anders tegen de dingen aankijkt een bron van verbazing en verrukking zijn, een diepere discussie op gang brengen en in alle opzichten leiden tot meer bewustzijn.
Contacten met andere ouders en kinderen
Veel ouders met wie ik heb gesproken hebben het gevoel dat ze hierin helemaal alleen staan. Ze hebben kinderen met ongelooflijke gaven, die er al dan niet uitzien als 'normale' kinderen, en ze zijn gewoon niet in de gelegenheid om met andere ouders die in een soortgelijke situatie zitten in contact te komen. Sommige gezinnen voelen zich, omdat hun kinderen mentaal of lichamelijk zo anders zijn, steeds meer geïsoleerd. Soms hebben ze, doordat ze zoveel medische uitgaven hebben of zoveel tijd aan hun kinderen moeten besteden, maar heel weinig geld. Dit maakt reizen moeilijk of zelfs onmogelijk. De gezinnen die ik heb leren kennen wonen door heel Amerika, en over de hele wereld. Ze voelen zich, ook al zijn hun kinderen enkele van de grootste voorbeelden voor de mensheid, buitenstaanders.
Ik zou graag willen dat er een netwerk op poten werd gezet dat een soort communicatieforum voor ouders en kinderen kan vormen. Dat zou kunnen bestaan uit een internetforum, directe telefoonlijnen bemand door ouders, en uit bijeenkomsten, zodat gezinnen en verzorgers anderen kunnen ontmoeten die in dezelfde situatie verkeren. (De website www.childrenofthenewearth.com wil op die manier contacten leggen en beheert ook forums waarmee ouders en kinderen online met elkaar kunnen praten.) Misschien kunnen we een fonds in het leven roepen om geld in te zamelen zodat een gezin hieraan kan deelnemen. Dan zouden ouders, leerkrachten, kinderen en anderen voor het voetlicht kunnen treden om hun verhalen en boodschappen met de wereld te delen. Je zou dit kunnen doen in de vorm van een jaarlijkse of tweejaarlijkse conferentie, een symposium van begaafde wezens en de mensen die hen ondersteunen. Dit moet uiteraard op een haalbare en betaalbare manier opgezet worden. Maar al te vaak beginnen conferenties of bijeenkomsten met de beste bedoelingen en loopt het later mis, waarbij deskundigen luidkeels verkondigen dat zij de groep vertegenwoordigen en de gezinnen alleen maar met elkaar kunnen praten in de wandelgangen tussen de lezingen door. Iedereen zou baat hebben bij een meer interactieve situatie. Misschien zouden sommige 'deskundigen' op dit gebied hun diensten gratis ter beschikking kunnen stellen. Ik zou dat zonder meer doen! Iets anders is een kamp waar ouders en kinderen naar toe kunnen om dingen met elkaar uit te wisselen en van elkaar te leren en waar begaafde kinderen hun leeftijd- en lotgenoten kunnen ontmoeten. Daar zouden de activiteiten erop gericht moeten zijn om de gaven van de kinderen te oefenen en te nutte te maken.
Babbelboxen of prikborden op internet zijn nog zo'n plek waar ouders, leerkrachten en verzorgers ervaringen kunnen uitwisselen. Ik hoorde onlangs over een chatroom in Wisconsin, waar een groep Kinderen van nu met elkaar praat. Waar het om gaat is dat er een eind komt aan het idee dat begaafde kinderen een afwijking zijn. De Kinderen van nu bevinden zich overal ter wereld en zijn voor de evolutie van de mensheid van het grootste belang. We moeten dus plaats inruimen voor de verschillen die we zien en deze kinderen op alle mogelijke manieren bijstaan.
Suggesties voor andere eetgewoonten
Ik geef eerlijk toe dat ik geen voedingsdeskundige ben. Deze informatie komt uit interviews met ouders en deskundigen die in de praktijk hebben gemerkt dat dit goede suggesties zijn en dat ze berusten op gezond verstand.
Omdat onze DNA-verbindingen zich constant verder ontwikkelen - ze zullen uiteindelijk helemaal veranderen - verandert de informatie die ons lichaam krijgt ook. De beste manier om zeker te stellen dat er qua voeding aan de behoeften van de Kinderen van nu wordt voldaan, zou zijn dat we wat ze eten laten aansluiten bij hun persoonlijke DNA. Dit is natuurlijk niet erg praktisch en deze technologie staat de mensheid nog niet ter beschikking. Maar ooit is het misschien zover!
In onze chaotische wereld lijkt er nooit genoeg tijd te zijn om alles te doen wat we eigenlijk zouden moeten doen. We maken het ons gemakkelijk en dat gaat gepaard met slechte eetgewoonten. Velen van ons eten vlug iets uit het vuistje en dat is ook de manier waarop we onze kinderen voeden. Kant en klare maaltijden die je zo in de magnetron kunt zetten of blikvoeding bevat meestal de nodige conserveringsmiddelen en is in geen enkel opzicht natuurlijk meer.
Op natuurlijke wijze bereid voedsel staat ons echter steeds gemakkelijker ter beschikking en ook al kost het dan een paar Euro meer, de voedingswaarde ervan is met geen goud te betalen. Het kost nauwelijks méér tijd om verse groente te bereiden dan het kost om een blik open te draaien en in de pan te doen. Voorverpakte groentes zijn vaak al gekookt en hebben daardoor veel van hun voedingsstoffen verloren. Dat een product in de winkel ligt, wil nog niet zeggen dat het gezond of goed voor ons is. De reclame zorgt ervoor dat velen van ons dingen eten die echt niet goed voor ons zijn, maar waarvan we denken dat ze dat wel zijn vanwege de etiketten met 'Gezond'. Zoals dat met alles het geval is, moeten ouders voor wat betreft de eetbehoeften van hun kinderen constant hun gezonde verstand gebruiken. De Kinderen van nu luisteren over het algemeen heel goed naar hun lichaam en lijken precies te weten wat ze nodig hebben. Als we hun de kans geven, maken ze meestal heel gezonde keuzes. Met name kleine kinderen schijnen heel goed te weten wat ze nodig hebben, en dus doe je er goed aan naar hen te luisteren in plaats van alleen maar uit te gaan van het standpunt dat het gemak de mens dient.
De Kinderen van nu hebben een stofwisseling die vereist dat hun lichaam anders gevoed wordt. Dat is met name bij Kristalkinderen het geval. Zij moeten heel vaak en in kleine porties eten, in plaats van dat ze drie keer per dag een grote maaltijd voorgezet krijgen. De Kristalkinderen en enkele Sterrekinderen - met name de kleintjes -zouden het liefst net zo eten als de vogels. Dat betekent niet dat je ze een wortel in de hand moeten drukken die ze al rondrennend opeten. Met het zorgvuldig bereiden van maaltijden en tussendoortjes kom je al een heel eind. Als iemand die dit leest een begaafd kind kent of heeft gekend, is hij/zij waarschijnlijk wel eens getuige geweest van de strijd die een kind dat eigenlijk geen zin heeft om te eten aan tafel moet voeren. Het kind zit zo'n beetje in zijn eten te prikken en heeft er eigenlijk geen zin in. Hoevelen van ons hebben zo'n kind niet horen zeggen: 'Hoeveel hapjes nog?' Natuurlijk zijn er kinderen die het gewoon niet leuk vinden dat hun spel onderbroken wordt, maar daar hebben we het hier niet over. Omdat de Kinderen van nu ongelooflijk gevoelig zijn, moeten we misschien rekening houden met de mogelijkheid dat ze zich hondsberoerd voelen bij het idee dat ze iets moeten eten dat niet bij hen past.
Als kinderen niet eten op een manier die hun goed doet, kunnen ze niet optimaal functioneren. De Nieuwe kinderen zijn met name vatbaar voor reacties op voedsel omdat voedsel, net als al het andere, energie is en elke soort voedsel een geheel eigen vibratie heeft. Ik kreeg onlangs een e-mail van een vrouw die versteld stond van het vermogen van haar nichtje om te bepalen wat ze qua eten en drinken nodig had. Op een bepaald moment had haar moeder haar sap gegeven dat ze had geperst uit verschillende vruchten. Het meisje bekeek het zorgvuldig en koos toen een andere samenstelling, waaraan een bepaald fruit ontbrak. Dat was geen kwestie van smaak, ze wist gewoon wat ze nodig had. Een ander voorbeeld is de grootmoeder die haar twee kleinkinderen meenam naar een natuurvoedingswinkel. Met hun moeder gaan ze meestal naar de gewone supermarkt, waar zij hen laat kiezen uit een grote variatie aan fabrieksmatig bereid voedsel en allerlei ongezonde snacks, zoals snoep, koekjes en andere tussendoortjes. Toen de grootmoeder met de kinderen door de gangpaden liep, zag ze tot haar stomme verbazing dat die zonder dat zij iets zei vers voedsel kozen: verse groentes, fruit, sap, noten, je kunt het zo gek niet bedenken, het ging in het mandje. De kinderen hadden nooit iets te horen gekregen over voeding, maar toen ze zelf mochten kiezen, deden ze een verstandige keus. De merknaam deed er niet toe, het was overduidelijk dat ze zich bij hun keuze vanbinnen uit lieten leiden.
Als jouw kind of een kind dat je kent altijd donkere kringen onder de ogen heeft, problemen heeft met de stoelgang of last heeft van futloosheid, is het misschien goed ze te laten testen op allergieën en voedsel intolerantie. Voedselintolerantie kan het lichaam vergiftigen, wat op zijn beurt kan leiden tot een hele reeks problemen. Gaandeweg kan het lichaam, doordat het die vergiftiging probeert te compenseren, overspannen of overwerkt raken. Vermijd daarom voedsel dat restanten van hormonen of antibiotica bevat -zoals vlees, eieren en melk - tenzij die producten komen van scharreldieren of biologisch zijn. Vermijd ook voedingsmiddelen die genetisch gemanipuleerd zijn. De wetenschap staat er niet bij stil dat ze, als ze ons voedsel genetisch modificeert, ook een verandering teweegbrengt in de manier waarop dat voedsel in ons lichaam wordt opgenomen. Er komen andere proteïneverbindingen tot stand, die invloed hebben op de manier waarop we ons voedsel en de voedingsstoffen die zich daarin bevinden in ons opnemen, en dus op de manier waarop we als biologisch organisme functioneren. Die veranderingen zullen deel gaan uitmaken van onze evolutie. Als dat doorzet zonder dat er controle op wordt uitgeoefend, heeft dat uit eindelijk invloed op de hele voedselketen. En dat kan allerlei mutaties tot gevolg hebben.
Ons lichaam bestaat voor 80 procent uit water. Als we calorieën verbranden en de energie door ons lichaam heen gaat, verdampt een deel van dat water. Het is dus belangrijk dat we voldoende vocht tot ons nemen. Kristal kinderen hebben met name heel veel vocht nodig. Velen van hen schijnen een onlesbare dorst te hebben. Vanwege hun snelle stofwisseling en omdat ze kanalen voor energie zijn, verbranden ze het vocht dat ze tot zich nemen heel snel. Sterrekinderen hebben ook heel veel vocht nodig, maar hoeven niet zo vaak 'bij te tanken'. Naast water, vruchten- of groentensappen zijn melk (bij voorkeur biologisch), energiedrankjes (met mate) die elektrolyten vervangen en andere natuurlijke dranken allemaal goed om deze kinderen van genoeg vocht te voorzien.
Suiker moet worden vermeden, want de Nieuwe kinderen kunnen daardoor, zelfs bij kleine hoeveelheden, gemakkelijk in een 'hyperdrive' schieten. Suiker keert tijdelijk de polariteit van de elektrische ladingen in ons zenuwstelsel tot in de kleinste aspecten om. Hierdoor worden de kleine subatomaire deeltjes in ons lichaam geprikkeld, waardoor we ons tijdelijk 'toppie' en daarna doodmoe voelen omdat ons lichaam overwerk moest verrichten om de suikerinname te compenseren. Ons zenuwstelsel is het communicatiesysteem van ons lichaam en dus moeten we het met respect behandelen en het niet dwingen overwerk te doen. En als je dan absoluut suiker moet gebruiken, gebruik dan ruwe suiker. Deze suiker bestaat uit grote korrels die lichtbruin van kleur zijn en die is eigenlijk heel goed voor ons.
In plaats van ongezonde snacks kun je je kind als tussendoortje beter vers fruit geven: een appel, een sinaasappel, of natuurlijke vruchtenkoekjes. Selderij met pindakaas, roomkaas op crackers en selderij of groentes met een zelfgemaakte dipsaus zijn ook prima. Je hebt er niet veel fantasie, alleen wat extra tijd voor nodig om kinderen gezonde tussendoortjes te geven. De combinatie is ook belangrijk. Of je dat nu gelooft of niet, het lichaam heeft verschillende enzymen nodig om verschillende dingen te kunnen verteren. Je hebt een bepaald enzym nodig om vlees te verteren, een ander voor fruit en nog weer een ander voor melkproducten, etcetera. Als je voedsel eet dat niet op eenzelfde manier verteerd wordt, verteert het niet goed en dat kan op zijn beurt leiden tot een hele reeks problemen. Een van de meest gangbare is overgewicht. Het is ook goed om de koolhydraten in de voeding van kinderen te beperken. Je kunt je het beste verre houden van brood dat chemische preserveringsmiddelen bevat. Gebruik, als het kind tenminste niet lijdt aan een gluten- of tarwegevoeligheid, in plaats daarvan volkorenbrood. Vermijd vooral ook gedeeltelijk verzadigde vetten. Die blijven namelijk zo'n vier keer langer in het lichaam hangen dan gewone vetten, die een natuurlijk, heilzaam onderdeel van de voeding van de mens vormen. Voedsel met een laag vetgehalte hoeft niet altijd gezond te zijn!
Voedingssupplementen bewijzen bij kinderen vaak ook heel goede diensten. Het meest gangbare advies dat ik van ouders, leerkrachten en verzorgers heb gehoord over de beste voeding voor de Kinderen van nu is voedsel dat hun immuunstelsel ondersteunt. Visoliën, die rijk zijn aan omega-3 vetzuren; vitamine C in de vorm van citrusvruchten (Dit helpt bij de zuivering van het lymfestelsel en verfijnt de elektromagnetische geleiding in het lichaam); de vitaminen E, A en D; knoflook; en een goede multivitamine met mineralen zijn allemaal prima. Donkere bladgroentes als spinazie en boerenkool bevatten eigenschappen die bijdragen tot een goede gezondheid en kunnen zelfs kanker helpen voorkomen. Natuurlijk is het altijd goed om een arts te raadplegen vóór je een kind op een bepaald dieet of een strak vitamineregime zet. Gebruik altijd je gezonde verstand, kijk hoe het eten bij je kinderen valt en wees ten aanzien van de voedingsbehoeften en -wensen van je kind heel flexibel.
Oplossingen op school
De schoolervaring verruimen
Naast de huiselijke omgeving is een van de belangrijkste plekken waar de maatschappij het leven van de Kinderen van nu beïnvloedt de school. Het is voor hun groei en ontwikkeling heel belangrijk dat hun hele wezen - lichaam, geest en ziel - gevoed wordt. Maar tegenwoordig wordt alleen de geest van het kind gevoed en niet zijn ziel. We laten onze kinderen dag in dag uit rondlopen in een schoolomgeving die hen uitput totdat ze in verzet komen of apathisch en verdoofd worden. Veel van deze kinderen wordt ziek zonder dat daarvoor een duidelijk aanwijsbare lichamelijke oorzaak lijkt te zijn. (Dit geldt trouwens net als het volgende ook voor 'normale' kinderen).
De Kinderen van nu zijn zo gevoelig, dat ze zich in de vaak heel drukke omgeving op onze openbare en particuliere scholen heel slecht op hun gemak voelen. Chaos doet deze kinderen letterlijk pijn. Een klas vol kinderen uit allerlei milieus maakt het hun heel moeilijk zich aan te passen en echt te gedijen. De herrie en chaos die zo kenmerkend zijn voor een school is echter nog maar het begin van het probleem. Te strak geïnstitutionaliseerde en gereglementeerde omgevingen richten ook schade aan. Scherpe kanten, ruwe oppervlakken en te veel visuele en auditieve indrukken zijn voor deze kinderen als vingernagels die over het bord krassen. Het licht van TL-buizen is hard en leidt bij sommigen van de Nieuwe kinderen tot oogklachten en hoofdpijn. Dit alles plus de elektrosmog van plafondlampen, computers en andere apparatuur zuigt de noodzakelijke energie weg. Voeg daar nog bij het wangedrag van bepaalde kinderen of een leerkracht die zijn/haar dag niet heeft, en de Kinderen van nu knappen daar finaal op af. Elke subgroep van deze kinderen gaat hier anders mee om. Kristalkinderen voelen dit allemaal heel diep vanbinnen en zouden alles het liefst 'rechtzetten', zodat iedereen gelukkig is. Een gigantische klus voor een kind! Daarentegen onttrekken Sterrekinderen zich er waarschijnlijk aan, door in een boek of iets anders te duiken, en de rest langs zich heen te laten gaan. (Bij veel Sterrekinderen slaat het gevoel naar binnen toe en dat kan op den duur heel schadelijk zijn.) Overgangskinderen komen met fantastische oplossingen op de proppen of brengen een en ander op minder aanvaardbare manieren onder de aandacht. Nog weer andere kinderen uit deze groep gaan zich heel negatief gedragen. De scholen zijn zo overvol, er is te weinig personeel en te weinig geld, zodat het zelfs de leerkrachten de grootste moeite kost om optimaal te functioneren. Voeg daarbij een combinatie van kinderen uit allerlei milieus, verschillende culturen en verschillende lagen van de bevolking, en je kweekt automatisch een kliekjesgeest aan bij de kinderen en onverschilligheid bij veel leerkrachten. Als kinderen moeten proberen te overleven in een omgeving die hen voor onoverkomelijke uitdagingen stelt, worden de vooruitzichten ontmoedigend en komt geweld vaak voorop te staan, met als gevolg een onopgevoed en onwetend publiek, dat zich niet bewust is van de academische wereld maar ook niet van wat er zich in de grote wereld afspeelt. De Verenigde Staten zijn een natie geworden die zich als makke schapen laat leiden door politici en de media. We zijn zó geconditioneerd geworden, dat we de ideeën en idealen van anderen, die ons op een dienblaadje worden opgediend, zonder meer overnemen en accepteren. Dit leidt weer tot grote verdeeldheid, onverschilligheid en cultuurverval bij de grote massa.
Dat begint vaak al op school. Het wordt tijd voor een grote verandering. Wil onze maatschappij zich ontwikkelen tot iets dat het grote geheel dient, dan wordt het hoog tijd dat we onze kinderen anders opvoeden. Als we de Kinderen van nu een andere (en prettiger) omgeving en andere lesmethoden aanbieden, gaat ons maatschappelijk bewustzijn zich in hun ogen weerspiegelen. De kinderen worden sterke individuen en zullen die kracht en hun begaafdheid inzetten bij alles wat ze doen.
Ik hoor steeds weer hoe bijzondere kinderen en kinderen met speciale behoeften van school gestuurd worden. Er is blijkbaar sprake van een algeheel gebrek aan vaardigheid en opleiding om kinderen die anders zijn in goede banen te leiden. Dit geldt voor lichamelijke gebreken en voor meer subtiele verschillen, waarvan ik hier al enkele genoemd heb. Als je die verschillen niet onderkent, bewijs je daarmee niet alleen de kinderen maar ook de gezinnen waaruit ze komen, de gemeenschap en toekomstige generaties een slechte dienst.
Ik hoorde onlangs iets over een zesjarig meisje op een openbare school in Georgia. Ze is paranormaal begaafd. Het is een Kristalkind. Ze las handpalmen op de speelplaats en gebruikte daarbij in haar onschuld haar intuïtieve gaven. Ze werd daarvoor van school gestuurd alsof ze een heks was! In de 21ste eeuw en in de Verenigde Staten waren mensen bang voor het feit dat zij anders was! Zij is het tweede kind waarvan ik onlangs heb gehoord dat het is uitgestoten omdat het bijzondere gaven bezit. Het eerste kind werd om een soortgelijke reden voor drie dagen geschorst.
Om aan te geven welke veranderingen er op onze scholen nodig zijn, kan ik daarover het best een van onze bijzondere kinderen aan het woord laten.
Wat betreft mijn eigen ervaring met een bijzondere school: ik werd daar behandeld alsof ik onzichtbaar was. Dat had niet zozeer te maken met mijn lichaam( Nicholas zit in een rolstoel) als wel met mijn Kristalkenmerken. Thuis luisterde ik elke dag naar de meest prachtige, bezielde liederen, maar ik was nog niet op school, of dat was allemaal weg.
Ik werd in hun ogen onzichtbaar. Volgens mij voelden ze hoe diep bewust ik was en waren zij daar nog niet aan toe. In plaats van naar mij en mijn gekwetste gevoelens te luisteren, stuurden ze me de klas uit naar de aula, waar ik begon te brullen van de pijn. Als ze maar even konden luisteren, dacht ik, als ze maar even de tijd namen om te luisteren, mij te horen in mijn totaliteit en mij niet wilden opdelen in los van elkaar staande onderdelen. De weg die wij als Kristalkinderen geneigd zijn te bewandelen is die van het uitschakelen van bepaalde onderdelen, als we niet in onze totaliteit worden genomen voor wat we zijn. Met disfunctioneren als resultaat.
Volgens mij is de schooltijd een tijd van het allergrootste belang, waar veel zorgvuldige beslissingen moeten worden genomen. Als de Geest op de plaats van de bestuurder en de familie van de Kristalkinderen op de passagiersplaatsen zit, ontstaat er bij nadere beschouwing een ontspannen situatie. Zo ontwaakt de Geest in ieder van ons. Zo weet het heelal dat ernaar wordt geluisterd. Daar reageert ieder Kristalkind met vreugde op en het verheugt zich erover dat er met de Geest wordt samengewerkt. Ik wil benadrukken dat diepgaand luisteren dé sleutel is om tot een ontspannen situatie te komen.
nIcholas m. tschense, 9 jaar
Nicholas' beschrijving van het uitschakelen van bepaalde delen deed me pijn. Hij laat het standpunt zien dat voor Kristalkinderen zo kenmerkend is, namelijk dat alles en iedereen deel uitmaakt van een groter geheel. Als men daar achteloos aan voorbijgaat, wordt de eenheid die zij belichamen verbrijzeld en dat doet hen tot in het diepst van hun ziel pijn. Hoeveel kinderen zijn er niet die dag in dag uit precies hetzelfde voelen, maar die dat niet zo goed onder woorden kunnen brengen als Nicholas? Veel van die kinderen trekken zich in zichzelf terug, worden heel stil, laten het hoofd hangen en lopen doelloos rond tot ze iets kunnen doen waarbij ze zich wél goed voelen.
Thuisonderricht
Om dit te voorkomen hebben talloze bewuste ouders zelf het heft in handen genomen en zijn hun kinderen thuis les gaan geven. Zo kun je het lesrooster soepel hanteren en kan het kind leren in een tempo dat het best bij hem/haar past. Sommige kinderen zijn uitblinkers, ze hebben veel minder tijd nodig om te leren en hebben er geen enkele moeite mee om dat thuis te doen. Anderen, die meer aandacht en hulp nodig hebben, krijgen die zo gemakkelijker en zonder dat ze daardoor het stigma opgedrukt krijgen dat ze met sommige dingen langzamer zijn dan anderen.
Er is een fundamentele beweging gaande van gezinnen die voor wat betreft het leren van hun kinderen thuis heel creatief zijn geworden. Voor zover ik heb kunnen nagaan boeken die gezinnen het meeste succes, die de scholing van hun kind organiseren rond zijn/haar passies. Kinderen die op die manier opgroeien passen zich niet alleen goed aan, maar doen het extreem goed. Uiteraard beperken de ouders de onderwerpen niet alleen tot die passie - muziek, kunst of wetenschap - maar zoeken ze creatief naar manieren waarop de kinderen hun belangstelling kunnen ontwikkelen, bijvoorbeeld lessen om een instrument te leren bespelen en uitstapjes naar een galerie, een wetenschapscentrum of iets anders dat het kind echt interesseert. Zo lieten de ouders van één kind, die een boerderij in Kentucky hebben, haar als onderdeel van haar scholing een veld beplanten met zonnebloemen. Het was prachtig en werd al snel een plaatselijke attractie. Het prachtige meisje met haar blonde haar en haar blauwe ogen was gefascineerd door zonnebloemen en terwijl ze met dit project bezig was, leerde ze het hele proces - van planten tot oogsten en alles wat er verder nog bij kwam kijken. Dit meisje brengt ook haar eigen kalveren groot, geeft ze de fles en verzorgt ze, en ze bespeelt ook nog eens vijf muziekinstrumenten. Ze kan met gezag over van alles en nog wat meepraten omdat haar ouders haar hebben aangemoedigd haar gevoelens en ideeën te uiten. Andere families volgen hun voorbeeld en doen samen hun best om een goed lesrooster op te stellen zodat de kinderen een goede schoolopleiding krijgen.
Sociale contacten is nog iets wat je in gedachten moet houden als je overweegt je kind thuis les te geven. Soms kan een kind en zelfs een heel gezin hierdoor volkomen geïsoleerd raken. De omgang met andere kinderen en volwassen is essentieel voor het aanleren van sociale vaardigheden en het verwerken van gevoelens en ervaringen. Hiertoe sluiten gezinnen zich op allerlei gebieden aaneen, waardoor kinderen die thuis onderricht krijgen toch aan uitstapjes en partijtjes en familiefeesten kunnen deelnemen. Sommigen hebben hun eigen scouting-groepen. Anderen organiseren uitstapjes en dergelijke, met veel persoonlijke aandacht. Dit schijnt over het algemeen heel goed te werken.
De sfeer op school
en het meubilair is slecht en oud. Bovendien is alles rechthoekig en zijn er maar weinig tekenen van natuurlijk leven, zoals planten en dieren. Dit geeft je meestal een akelig gevoel.
Hoe moeten onze kinderen, begaafd of niet, zich wel niet voelen als ze daar op harde, ongemakkelijke banken of stoelen moeten zitten? Deze staan meestal in rijen opgesteld, waarbij elk kind zijn/haar eigen stoel heeft, of ze worden door de leerlingen uit gewoonte zo neergezet. Elk kind heeft zijn/haar eigen vaste plek en de kinderen moeten, of ze nu met hun werk klaar zijn of niet, ophouden zodra de bel gaat.
Licht, geluid en kleur
Laten we beginnen met de omgeving. Ten eerste zouden zowel de leerkrachten als de kinderen meer gebaat zijn bij indirect, natuurlijk licht in plaats van het felle, koude licht van tl-buizen. E.M .K .-straling van tl-buizen beïnvloedt tot op zekere hoogte iedereen, maar de Kinderen van nu voelen die uitstraling als een tastbaar energie veld dat hun lichaam binnendringt, waardoor ze zich ziek voelen. E.M .K.-straling brengt een verandering teweeg in de harmonische samenhang van ons energieveld, waardoor de energieverbanden in en rond ons lichaam en verandering ondergaan. Dit heeft vaak een nadelige uitwerking op de kinderen. Kristalkinderen worden met name heel sterk beïnvloed door E.M.K.-straling en velen van hen lijden door het harde licht in de klas aan moeheid en hoofdpijn. Andere elektronische apparatuur - zoals computers en monitors - is voor het energieveld van de mens en dus zeker voor de gezondheid van deze kinderen ook heel schadelijk. Je kunt elektrosmog in de klas gemakkelijk verminderen door de ouderwetse computermonitors van het kathodestraalbuistype te vervangen door moderne monitors met een platte beeldbuis. De laatste zenden veel minder elektrosmog uit. (Je kunt E.M.K.-straling heel gemakkelijk meten met een goedkope meter die je in de hand houdt.) '
E.M.K.-straling oftewel elektrosmog is een veld van elektromagnetische energie die als een mist om elektrische apparatuur, kabels en contactdozen hangt. Vooral voor gevoelige kinderen is deze straling ziekmakend: het kan hoofdpijn en chronische vermoeidheid veroorzaken, en bij onderzoek op ratten is aangetoond dat het zelfs het DNA kan beschadigen.
Iets anders dat het algehele welbevinden van deze kinderen beïnvloedt is wat ik visuele en auditieve overbelasting noem. Deze ‘aanslag op de zintuigen' treedt op als er zich zoveel in het visuele veld bevindt, dat het een gevoel van chaos in het leven roept of als er zoveel herrie is dat het oorverdovend wordt. Zie het op deze manier. Als iemand de tv te hard aanzet, kun je dat maar heel even hebben en moet je de persoon in kwestie al gauw vragen om het geluid zachter te zetten. Er is op school voortdurend sprake van achtergrondgeluiden in de klassen en op de gangen en daar komt dan het geluid vanbuiten nog bij. Hierdoor kunnen de meeste kinderen zich niet concentreren.
Het verminderen van de visuele en auditieve indrukken en het vereenvoudigen van de omgeving dragen zeer veel bij tot het welzijn van alle kinderen. Je kunt dit gemakkelijk doen door de dingen in de klassen en gangen anders neer te zetten. Zet de boeken en voorraden netjes neer, plaats waar mogelijk kasten of maak deuren voor losse planken zodat de slordige plekken worden afgedekt en er sprake is van gladde oppervlakken. Op de meeste scholen worden tekeningen, werkstukken en andere projecten van de kinderen aan de muren en in de gangen opgehangen. Haal die visuele wanorde weg. Waarom beperk je dit niet tot bepaalde plekken in de school, zoals een vitrine of expositietafel? Neem de kinderen regelmatig mee naar de daarvoor aangewezen plek. Zo kunnen ze in plaats van immuun te worden voor het werk van andere kinderen juist meeleven met wat zij gedaan hebben. Waarom maken we die dingen niet tot iets bijzonders? Dat zijn ze toch? Als alternatief voor auditieve overbelasting kan rustige achtergrondmuziek een sfeer in het leven roepen die zowel rustgevend als evenwichtig is. Hierdoor worden ook kleinere achtergrondgeluiden gemaskeerd.
Kleur is ook heel belangrijk als je een vredige, minder chaotische omgeving in het leven wilt roepen die het leren ten goede komt. Helaas gaan de meeste scholen voor het gangbare groen of grijs. Zoals ik hierboven al zei, is kleur energie, ze heeft in feite een frequentie en die frequentie beïnvloedt niet alleen onze stemmingen maar ook onze prestaties. Heldere, lichte kleuren zijn een 'must' als je een positieve omgeving in het leven wilt roepen. Combinaties van kleuren kunnen in een klaslokaal een totaal andere sfeer bewerkstelligen. Pasteltinten als lichtgeel, zachtpaars, violet,lichtblauw, zachtroze, donkerroze en groen doen het uitstekend. Saliegroen of grasgroen zijn ook prima. Aardetinten roepen in een klaslokaal vaak een zwaar gevoel in het leven, dus dat kun je beter vermijden - tenzij je wilt dat de kinderen in slaap vallen! Houd je ook verre van donkere, intense kleuren als donkerblauw of donkerrood.
De inrichting van het klaslokaal
Heb je voor wat betreft de kleuren eenmaal de juiste sfeer gecreëerd, dan zijn er ook nog andere dingen die een positieve bijdrage kunnen leveren. Vermijd allereerst zoveel mogelijk harde uitsteeksels en rechte hoeken. Het meest ideale klaslokaal zou rond moeten zijn. Hiermee roep je een zachtere omgeving in het leven, die meer aansluit bij de vormen die de bouwstenen van de schepping hebben. Zet de dingen in de klas geometrisch geordend neer, zodat netheid en orde ontstaat. We herkennen die geometrische vormen allemaal van nature en ze hebben op ieder van ons een positieve uitwerking. De vormen die ons met name goeddoen zijn die welke behoren tot de zogenaamde 'platonische lichamen'. Dit zijn de meest fundamentele vormen in de schepping: de bol, de vierzijdige piramide, de kubus en het vierkant. Ze zijn aantrekkelijk voor het oog en bevorderen het leren.
Zoals eerder al gezegd, worden in een klas de stoelen en tafels meestal in rechte rijen neergezet. Doorbreek dat en maak een persoonlijker opstelling. Zet de banken of tafeltjes bijvoorbeeld zo neer, dat je kleinere groepjes kinderen met dezelfde vaardigheden krijgt. Is de klas niet te groot, maak dan één grote kring. Ga in de klas niet uit van rangorde en vergelijk de kinderen niet met elkaar. Maak de leerkrachten tot onderdeel van de groep door ze gewoon in de kring of middenin de kring te zetten. Zo breng je de boodschap over dat iedereen even belangrijk is. Daarbij kunnen de kinderen elkaar allemaal zien, kunnen ze gemakkelijker met elkaar communiceren en wordt er niemand afgeleid doordat er iemand voor of achter hem/haar zit. Die opstelling heeft iets veel intiemers en persoonlijkers. Door de opstelling in een kring kun je kinderen ook gemakkelijker in groepjes met dezelfde resultaten zetten of ze juist door elkaar heen zetten zodat hun vaardigheden elkaar daadwerkelijk aanvullen. Zo leren kinderen samen te werken, dagen ze elkaar uit en groeien ze als team. Ze zijn trots op hun interacties en ontwikkelen zo vaardigheden als loyaliteit, vriendschap, verantwoordelijkheid en communicatie.
Voor iemand die gecompartimenteerd denkt, heeft de opstelling in een kring ook nog andere voordelen. Een opdracht, probleem of vraag kan in het midden op tafel gelegd worden. Zo geef je de kinderen het idee dat die kring is als de wijzerplaat van een klok. De vraag in het midden is het punt waar de wijzers van de klok vastzitten. Elk kind, dat op een andere plek rond de tafel zit, geeft zijn/haar visie op de vraag. Met andere woorden, het kind dat op de plek zit waar de 12 zich bevindt, geeft zijn/haar mening en inzicht over het probleem in kwestie ten beste. Het volgende kind, laten we zeggen 'het kind van 2 uur', probeert vanuit een andere hoek naar het probleem te kijken. En zo gaat het de hele tafel rond. De discussie tussen de kinderen onderling leidt uiteindelijk tot een goedgefundeerde oplossing.
Haal de natuur in de klas
De Kinderen van nu zijn zich heel bewust van hun omgeving en van de natuur en de aarde in het algemeen. Levende planten dragen heel veel bij tot een meer natuurlijke setting. Al wat leeft voegt op een eenvoudige maar sterke manier iets toe aan het klaslokaal - een groot aquarium met vissen, kleine dieren die de kinderen zelf mogen verzorgen, en zelfs huisdieren die bij bepaalde gelegenheden langs komen. Stromend water in de vorm van een fonteintje zuivert de energie in de klas en voegt een natuurlijk achtergrondgeluid toe dat de hardheid van de omgeving verzacht.
Een andere schitterende manier om een kalme, positieve sfeer te creëren is dat je een klas, als het weer zich daarvoor leent, mee naar buiten neemt. Laat de kinderen een matje of een deken meebrengen waarmee ze hun eigen plekje kunnen creëren. Laat ze - als ze tenminste oud genoeg zijn om ze later zelf weer aan te doen - hun schoenen uittrekken zodat ze het gras onder hun voeten kunnen voelen. Moedig ze aan om hun ogen dicht te doen en de wind te voelen en laat ze, als ze zich een paar minuten hebben ontspannen, op hun eigen plek gaan zitten om deel te nemen aan de lessen die op het programma staan. Dingen als t'ai chi, rekken en strekken of af en toe vrij dansen op muziek verhogen de aandacht en het energiepeil van de kinderen. Je kunt dit meteen 's ochtends aan het begin of direct na de lunch doen om de slaperigheid die onvermijdelijk na de maaltijd optreedt te voorkomen. Met een heel klein beetje moeite kan school best leuk zijn!
Minder structuur, meer flexibiliteit
De traditionele schooldag gaat vaak gepaard met een strakke structuur. Dat houdt in dat een bepaalde les op een bepaald moment gegeven wordt en dat een bepaalde taak op een bepaald moment af moet zijn. Dit zet veel kinderen erg onder druk. Omdat de Nieuwe kinderen gecompartimenteerd denken, kunnen ze heel goed allerlei taken op één dag uitvoeren. Ga in plaats van met een lineaire opzet te werken uit van een keuzesysteem, waarbij de kinderen zelf de volgorde van hun taken kunnen kiezen door middel van opdrachtkaarten. Zo'n opdrachtkaart bevat vijf in moeilijkheidsgraad gerangschikte oefeningen of opdrachten. Op deze manier krijgen de kinderen opdrachten voor verschillende vakken en wordt het materiaal daarvoor op een centrale plek gelegd. Die centrale plaats kan een ronde of 8-hoekige tafel zijn die verdeeld is in segmenten die corresponderen met de vakken; de kinderen kunnen daar omheen lopen om het materiaal te kiezen dat bij hun opdracht hoort. De opdrachten zijn gerangschikt naar moeilijkheidsgraad. Het kind werkt de opdrachten van zijn eigen opdrachtkaarten in zijn zelfgekozen volgorde en tempo af. Die opdrachten kunnen bestaan uit oefeningen die je moet doen, boeken die je moet lezen, verhalen die je moet interpreteren, enzovoorts. Er moeten basisregels worden opgesteld, maar de volgorde waarin de opdrachten worden uitgevoerd wordt overgelaten aan het kind. Het mag aan meer dan één onderwerp of opdracht tegelijk werken, maar het moet eerst alle opdrachten afhebben voordat het een nieuwe opdrachtenkaart mag halen. Het is niet de bedoeling dat een kind de hele dag niks anders dan rekenen doet. De kinderen moeten wel een bepaald niveau halen, maar kunnen in hun eigen tempo werken.
Op scholen waar met zo'n keuzesysteem wordt gewerkt, komt men vrijwel meteen tot de ontdekking dat veel kinderen die eerst werden aangemerkt als ADD- of ADHD-kinderen veel beter functioneren. Een kind kan vooruitwerken als het zijn/haar niveau van de dag of de week heeft gehaald en een kind dat wat langzamer is voelt niet de druk om met andere kinderen te wedijveren. Competitie is, mits verantwoordelijk en integer toegepast, een uitstekend leermiddel. Kinderen openlijk met elkaar vergelijken is echter nooit goed. Als je kinderen met elkaar gaat vergelijken, kan het zijn dat ze vraagtekens gaan zetten bij of gaan twijfelen aan hun gevoel van eigenwaarde.
Een betere communicatie bevordert de motivatie
Communiceren is een van de belangrijkste vaardigheden die we onze bijzondere kinderen kunnen meegeven. Hun wordt op school het merendeel van de tijd verteld wat ze moeten doen en wanneer, maar er wordt zelden bij gezegd waarom dat allemaal moet. Ze krijgen niet te horen wat er gaat gebeuren en hebben er dus geen flauw benul van wat hun te wachten staat. Een kind dat weet wat er gaat komen voelt zich veel zekerder dan een kind dat dit niet weet. Iets onbekends roept vaak stress op, maar dat is gemakkelijk te ondervangen door duidelijk en consistent te communiceren.
Er zijn altijd momenten waarop bepaalde kinderen gaan klieren. Er doen zich problemen voor in de klas en op het schoolplein, waarop er meestal iemand een standje of straf krijgt, en dan gaat alles gewoon door. Maar voor de kinderen die er getuige van zijn geweest of die er deel van hebben uitgemaakt is het probleem daarmee vaak niet opgelost. Onlangs hoorde ik tot mijn grote vreugde dat er een particuliere school is waar ze elke dag tijd vrijmaken voor een open discussie tussen de kinderen. Die tijd in de kring wordt gezien als een 'veiligheidszone', waar de kinderen openlijk voor hun gevoelens naar de leerkracht (docent) en elkaar toe kunnen uitkomen zonder dat ze bang hoeven te zijn voor represailles. De kinderen mogen zeggen wat ze op hun hart hebben, wat hun dwarszit of waar ze zich zorgen over maken en ze mogen zelfs tegen andere kinderen zeggen wat ze van hen vinden. Natuurlijk vindt dit gesprek plaats onder leiding van de leerkrachten en zijn er bepaalde regels om het geheel in positieve, constructieve banen te leiden. De bevindingen van de schoolleiding ten aanzien hiervan zijn dat de kinderen zich veel prettiger en veel meer op hun gemak voelen en over het algemeen beter communiceren.
Veel kinderen die zich misdragen doen dat omdat ze de aandacht willen trekken omdat ze zich dood vervelen of omdat ze met problemen zitten waar op school en thuis geen tijd en geen aandacht voor is. In een positievere omgeving kunnen lastige kinderen leren dat wat ze doen voor anderen niet acceptabel is. Ze horen echter - dat maakt immers deel uit van de regels - ook goede dingen over zichzelf, waardoor ze van liefdevolle mensen leren dat ze zich ook anders kunnen gedragen en dat je ook zonder gevecht of strijd tot positieve resultaten kunt komen.
Over het algemeen vraagt het ondersteunen van de Kinderen van nu om een grote dosis gezond verstand, de bereidheid om de stap te wagen en om een voortdurend consistente houding. Als we zo ver vooruit kunnen zien, dat we onze kinderen thuis, op school en in de maatschappij geven wat ze nodig hebben, krijgen we een fantastische generatie gevoelige, begaafde volwassenen, die onze wereld op een hoger plan kunnen brengen ten bate van ons allemaal.
Wat nu?
En hoe moet het nu verder met al die veranderingen en die snel voortschrijdende evolutie? Wat gaat er vervolgens gebeuren? Als Als wij ons niet verzetten tegen de onvermijdelijke transformatie van het menselijk ras en als we leren die veranderingen te accepteren en te laten ontkiemen, zullen we gaandeweg merken dat onze wereld een plek wordt die een opmerkelijke belofte inhoudt. We zullen tot de ontdekking komen dat onze aangeboren begaafdheid geleidelijk aan op allerlei niveaus ontwaakt. Als enkelen van ons daar op een vanzelfsprekende manier mee om kunnen gaan, dan gaan anderen dat ook doen. Als wij de moed hebben om bewust en doelgericht aan onze evolutie deel te nemen en wij toewerken naar een positieve verandering, kunnen en zullen wij allemaal ons bewustzijn als een groter en meer positief iets ervaren.
De Kristalenergievelden van de Kinderen van nu lichten al op. Ze zullen versmelten tot een regenboog van pasteltinten en uiteindelijk uitmonden in zuiver wit licht. Tijdens die veranderingen versnelt het evolutieproces.
We zullen weldra getuige zijn van het dagen van een nieuwe mensheid, een mensheid die zich haar wortels herinnert, haar Bron. De mensheid heeft een lange geschiedenis achter de rug en een oneindige toekomst voor zich. We zullen de werkelijkheid op nieuwe, opwindende manieren ervaren en waarnemen en de eenheid herkennen in onszelf, in anderen en in alle dingen.
Mettertijd zullen steeds meer Kinderen van nu verantwoordelijke posities gaan innemen als leiders die de wereld in maatschappelijk, politiek en technisch opzicht zullen veranderen. Hun grootse lessen zullen lessen zijn van volmaaktheid en onvoorwaardelijke inclusiviteit, en daar zal iedereen wel bij varen. Over zo'n twaalf jaar wordt er op aarde en daarbuiten een volgende golf kinderen geboren. Velen van hen komen volledig verwezenlijkt naar onze wereld toe en dragen herinneringen met zich mee aan een oneindige tijd, van ver vóór de ons bekende geschiedenis tot ver in de toekomst. Ze zullen al die herinneringen en uitgebreide kennis doorgeven aan iedereen die ze aanraken en deze overbrengen op elke plek die ze met hun aanwezigheid opluisteren.
De Nieuwe kinderen zullen de wereld geschenken geven waarvan wij op dit moment nog geen flauw benul hebben. Het zullen kinderen zijn van het witte licht, dat elke frequentie in volmaakte harmonie in zich heeft in een volkomen evenwichtig lichtspectrum, dat voortvloeit uit de Bron van alle dingen. De energievelden van deze kinderen bewegen zich spiraalvormig en vernieuwen zich elk moment. Het zullen - zelfs nog vóór ze kunnen praten -paranormaal begaafde genezers, leraren en spirituele leiders zijn. Het leven van de mensen om hen heen zal louter en alleen door hun aanwezigheid voorgoed veranderen. De kinderen van het witte licht zullen hun gaven volledig accepteren en er instinctief en zonder enige aarzeling gebruik van maken. Het zullen magische wezens zijn, wijzen, die uit de uitgestrekte werkelijkheid in onze wereld stappen als de Meesters van alle tijden.
Ze laten ons voorbeelden zien van een groter bestaan en zullen tentoonspreiden wat er altijd geweest is en wat weer in onze wereld kan zijn als wij ons durven open te stellen en ons herinneren dat we één zijn en dat liefde het enige is wat telt.
We moeten bovenal rekening houden met de Kinderen van nu. Terwijl onze evolutie zich door middel van onze kinderen voortzet, moeten wij iets doen aan ons milieu, onze scholen, onze huizen en onze relaties. We moeten daarbij vooral flexibel blijven, want met deze kinderen is alles mogelijk! De Kinderen van nu hebben ons nu nodig. Als wij leren hen te ondersteunen, ondersteunen we daarmee ook onszelf en bereiden we ons voor op de volgende wonderbaarlijke golf van toekomstige generaties. We moeten, zoals mijn vriend Nicholas zegt, diepgaand naar onze kinderen luisteren. Het is nog niet te laat. Dit is het volmaakte moment om daarmee te beginnen.
Uit : Kinderen van Nu
Over Indigokinderen, Kristalkinderen, Sterrekinderen, Engelen op aarde
Nieuwe evolutionaire ontwikelingen
Auteur : Meg Blackburn Losey
Uitgegeven : Panta Rhei
ISBN : 978.90.8840.0018
